چرا خبرنگارصهیونتوئیتحمله به ایران را حذفکرد؟
سرمایه انسانی بالاترین و با ارزش ترین و بزرگترین دارایی هر کشور و سازمانی است سرمایه انسانی در هیچ ترازنامه و حساب سود و زیانی آورده نمی شود ولی نتیجه سود و زیان سازمان ها را رقم می زند.
سرمایه انسانی تنها نهاده ای است که می تواند ضمن تغییر خود سایر نهاده های تولید را دگرگون یا متعادل نماید. مبنایی برای نوآوری فراهم سازد و در سطح وسیع به رشد اقتصادی بیانجامد.
یکی از مباجث مهم در دنیای اخیر کیفیت نیروی کار و یا دانش نهادینه شده انسان است که تولید کالای با کیفیت را تضمین می کند و قاعدتاً این دو لازم و ملزوم یکدیگرند.
وقتی صحبت از تولید با کیفیت می شود یعنی دانشی که توسط انسانهای با کیفیت در جهت تولید بکارگیری شده است، تئوری های جدید رشد اقتصادی سرمایه انسانی را به عنوان مجموع مهارت های کسب شده و ذاتی فردی شخصیت میبخشد.
بنابراین به عقیده اکثر دانشمندان و صاحبنظران منابع انسانی دستیابی یک کشور به سطح بالای بهره وری منوط به داشتن سازمان ها و بنگاه های اقتصادی است که به اندازه کافی توانایی رقابت پذیری، سود آوری و ایجاد ارزش افزوده بالا را داشته باشند.
برای ایجاد چنین سازمان ها و بنگاه های اقتصادی وجود انسان های توانمند و خلاق و دانش مدار، ضروری است که بتواند ضروریات زمان را درک نمایند.
با عنایت به تغییرات بوجود آمده در کسب و حاکم شدن محیط های متلاطم و آمادگی شرکتهای پیشرو جهت تسخیر بازار برای جهت گیری به سمت شتاب اقتصادی، نیازمند کارگران ساعی، ماهر و متخصص فناوری، انطباق پذیر و انعطاف پذیر می باشد که تغییرات را درک، آموزش های لازم را فراگیری و بکارگیری نمایند.
قطعاً شرکت ها یا بنگاه های کنونی برای اینکه بتوانند مسیر جدیدی جهت مزیت رقابتی برای حفظ بقاء و پایداری در عرصه رقابت در محیط پرآشوب اقتصادی داشته باشند نیازمند سرمایه های انسانی هستند که بتوانند با تغییر روشها، فراگیری و ایجاد خلاقیت و نوآوری در یک محیط سازمانی پویا و یادگیرنده با همکاری و کار تیمی، کالاهایی تولید کنند که ضریب ماندگاری و بقاء یک بنگاه اقتصادی را بهبود بخشند.
قطعاً این امر مهم کار ساده ای نیست و از این جهت نقش کارگران ماهر و متخصص مجهز به علم و فناوری بیش از پیش قابل توجه می باشد.
بنگاه های اقتصادی نیز باید درحمایت، ترغیب و انگیزش این کارگران و هدایت راهبردی و آموزش های بهنگام و فراهم سازی بستر مناسب جهت رشد و توسعه ایده های خلاقانه در محیط کار اقدام عاجلی بعمل آورند.
در تئوری های اولیه اقتصادی فرض براین است که بخش دوم اقتصاد (صنعت) در اغلب کشورهای جهان قادر به تولید بیشتری نسبت به بخش سوم اقتصاد (خدمات) است.
اما به مرور نیروی کار به عنوان یک سرمایه طبیعی، یک دارایی فی نفسه و بالذّات ارزشمند شناخته شد و عامل انسانی از قالب یک تحلیل مکانیکی ساده مانند یک ابزار تولید فیزیکی به سرمایه انسانی ارتقاء پیدا کرد.
حال با توجه به وفاق تمامی نظریه ها پیرامون نیروی کار و سرمایه انسانی، تمامی اقتصاد های نوظهور بویژه در کشورهای در حال توسعه، در صدد آن هستند که این سرمایه انسانی را با سرمایه اجتماعی پیوند دهند.
بنابراین برای تحقق چنین امر مهمی نیازمند بستر سازی مناسب بویژه در حوزه فرهنگ و سبک آموزشی است که سازمان هاو شرکت ها و بنگا ههای اقتصادی در قدم اول می بایست مطابق با تغییرات شتابان محیط های اقتصادی انعطاف پذیری و انطباق پذیری را برای تغییر نگرش به نیروی کار شروع کنند چرا که اگر این ضرورت مهم را جدی نگیرند قطعاً در حالت اضطرار قرار خواهند گرفت.
دیدگاهتان را بنویسید