چرا باید اجازه داد که شرایط عادی استان در زمانی که کل کشور در وضعیت بحرانی به استثنای چند استان که تعدادشان کمتر از انگشتان یک دست است تبدیل شود.
سوال اینجاست که چرا باید نوشدارو بعد از مرگ سهرابها صورت گیرد و قبل از واقعه برای آن اندیشه ای صورت نگیرد و اینکه از قدیم تا کنون یک ضرب المثل کهن بارها می گوید که پیشگیری والاتر از درمان است.
اما متاسفانه در شرایط کنونی به نحوی در حال حرکت هستیم که درمان را برتر از پیشگیری و نوشودارو را بعد از مرگ سهراب ها نسخه پیچ می کنیم .
این در شرایطی است که مسئولین استانی هر استان می تواند در چنین شرایط بحرانی که کل کشور در وضع بحرانی به سر می برد بر اساس اختیارات در دست، اقدامات پیشگیرانه را انجام دهند این در حالی است که شرایط کنونی چیز دیگری را نشان می دهد.
می توان با کمی عقب تر رفتن و همانگونه که شعار ستاد کرونا در آن زمان اینگونه بود که الان بطور مثال فروردین ۱۴۰۰ و نبود عزیزان مان را در کنارخود اخساس می کنیم موجب دلگیر شدن ما شده اما به یکباره این تاریخ برای اولین بار به عقب برگشته و به من و شما فرصتی دوباره برای در کنار هم بودن با این شرط که دیگر قابل تکرار نیست داده است.
حال در این شرایط بحرانی و کرونایی باید دید که تصمیمات سنجیده شده مسئولین تا چه اندازه قابل عملیاتی شدن در مقابل این هجوم بی مهابای کرونایی و تاثیر گذار است و اینکه چگونه می توانند حالت تدافعی که موجب شده دشمن وارد زندگی شهروندان شده و در گوشه گوشه زندگی مردم جا خوش نموده با آن مقابله کرد.
انتظار می رفت که استانداران استانهای در وضعیت نارنجی و زرد با اتخاذ تصمیمات مناسب قبل از اینکه تبدیل به حالت قرمز و در نهایت سیاه شود موجب مقابله و عدم اجازه ورود به زندگی شهروندان می شدند.
دیدگاهتان را بنویسید