معرفی آثار راهیافته به مرحله رقابتی جشنواره ملی تئاتر ایثار
خبرنگار نامی آشنا برای همگان است که پس از شهادت محمود صارمی، خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی در افغانستان به دست طالبان، عنوان روزی در تقویم رسمی ایران اسلامی است.
امنیت شغلی، تنها خواسته خبرنگاران
روزی که شایدیکی از پر مخاطره‌ترین روزها برای ایران است. بعد از آخرین تماس و خبر ارسالی که خبری بسیار مهم است، دیگر هیچ پیام یا خبری از کنسولگری برای کشور ارسال نمی‌شود و کشور را در تمام نقاط شرقی به حالت آماده‌باش کامل در می‌آورد و منتهی به مانور قدرت‌نمایی نیروهای مسلح به نام ذوالفقار می‌شود.
دشمن که در سر حمله به ایران را می‌پروراند در پشت مرزهای خاکی ایران با سپاهی از ارتش وبسیج مواجه شده و بدون هیچ‌گونه حرکتی، سرافکنده و لرزان متواری می‌شود.
آری آن آخرین پیامی که از سوی مزار شریف افعانستان برای ایران مخابره شده بود، پیام آخر شهید صارمی به نیروهای مسلح کشور بود که دشمن در فکر خود تجاوز به ایران عزیز را دارد. این پیام منجر به ایجاد بزرگ‌ترین زنجیره دفاعی کشور در نوار مرزی شرق کشور شد.
از این روز به بعد همه‌ساله به پاس زنده نگه داشتن یاد و نام این شهید بزرگوار، ۱۷ مرداد را به عنوان روز خبرنگار نامیده، اصحاب رسانه کشور آن را گرامی می‌دارند.
همه‌ساله در این روز، مسؤلان کشوری و استانی با مراجعه به دفاتر رسانه‌ها ضمن خداقوت و تشکر از زحمات و تلاش‌های بی‌وقفه این قشر، اقدام به ارائه گزارش عملکرد خود می‌کنند؛ و انگار نه انگار که این روز، روز خبرنگار است و باید آنها شنونده و نویسنده بوده و به دنبال رفع مشکلات هر چند کوچک این تلاشگران عرصه اطلاع‌رسانی باشند که یک‌سال شنونده و انتقال دهنده اخبار دستگاه‌های مختلف به مردم و رساندن مشکلات موجود در جامعه به گوش مسؤلان بودند. چرا که این روز به نام آنهاست اما باید در این روز نیز این پیشتازان بهبود جامعه، همچنان در نقش انتقال‌دهنده اخبار و عملکرد مسؤلین عمل کنند!
آری خبرنگار آنقدر مظلوم است که انگار نه انگار به عنوان رکن چهارم دموکراسی همه کشورهاست و در هر شرایطی آماده است حتی جلوتر از نیروهای مسلح که وظیفه حراست و پاسداری از کشور را به عهده دارند است.
چرا که این رسانه است که در دنیای امروز می‌تواند قبل از هر نیروی نظامی، امنیت‌دهنده جامعه باشد و به عنوان نیروی خط مقدم و گاه، خط‌شکن در مقابله با هجمه‌های ناجوانمردانه دشمن برای ایجاد نظم و آرامش قرار بگیرد.آری اگر این‌گونه نبود شهید صارمی در لحظه‌ای که متوجه هدف و نیت دشمن در آن شرایط سخت شده بود جان خود را فدای امنیت کشور و مردمش نمی‌کرد.
و اما تنها خواسته خبرنگاران و اهالی رسانه از مدیران و مسؤلان کشوری که همه‌ساله آن را می‌شنوند و فراموش می‌کنند چیست؟ امنیت شغلی،حدأقل خواسته‌ای است که در این روز شنیده می‌شود و در همین روز هم فراموش، گویی که هیچ اتفاقی نیفتاده و هیچ وعده‌ای از سوی مسؤلان داده نشده است.
و اما روز خبرنگار سال ۱۴۰۰ متفاوت‌تر از هر سال است. در این سال اصحاب رسانه کشور، سوگوار از دست دادن بهترین عزیزان و همکاران خودند که نمی‌دانستند باید خبر این سوگ‌ها را پوشش دهند یا به عزای از دست دادن آنها بنشیند. عزایزانی چون مهشاد کریمی و ریحانه یاسینی،خبرنگاران حوزه محیط زیست که در سانحه واژگونی اتوبوس دارفانی را وداع گفتند و یادشان جاودان شد و دیگری حسین آقای احمدی مدیر مسئول روزنامه هنرمند و همچنین بسیاری دیگر از اهالی رسانه که تا چند روز پیش در کنار ما بودند و امروز فقط یک قاب عکس از آنها به یادگار مانده است.
از سویی مصادف با همه‌گیری شدید ویروس جهش یافته کرونا دلتا و زمین‌گیر شدن کل دنیا و از سویی آغاز دولت سیزدهم و شورای ششم هستیم و امید می‌رود که در این سال شاهد ریشه کن شدن این ویروس باشیم که بیش از دو سال است دنیا را درگیر خود کرده است و نیز امیدواریم با آغاز به کار دولت سیزدهم، شاهد مبارزه همه‌جانبه با مافیای بازار و مقابله با هرگونه افزایش قیمت‌های بی‌رویه بازار و به ثبات رسیدن آن باشیم. آری امروز ۱۷ مرداد روز خبرنگار است.
دیدگاهتان را بنویسید