شأن معلمی چه اقتضا می کند - بازار کسب کار آنلاین

به مناسبت روز معلم و تلنگری به کسانی که می خواهند شغل انبیاء را به عنوان یک معلم دانشگاهی داشته باشند
شأن معلمی چه اقتضا می کند

یکی از مشکلاتی که مردم در نظام های تصمیم گیری از آن رنج می برند موضوع تعارض منافع است و این مسئله درباره تعدادی از اعضای هیئت علمی تأثیرگذار و تصمیم ساز در کشور به جایی رسیده است که می توان به آن فزون طلبی اطلاق کرد که مصداق های آن در متن زیر آمده است:

در آیین نامه استخدامی اعضای هیئت علمی با حفظ شأن و جایگاه یک عضو هیئت علمی او باید ۴۰ ساعت در مؤسسه حضور داشته باشد و به وظایف آموزشی، پژوهشی و اجرایی محوله بپردازد.
در همان آیین نامه، استفاده از خدمات او به عنوان عضو هیئت علمی در سایر مؤسسات را منوط به اجازه و در برخی موارد اطلاع مؤسسه محل استخدامش می داند.
در همان آیین نامه او می تواند به عنوان رییس مؤسسات آموزش عالی غیردولتی غیرانتفاعی از دانشگاه خود مأمور شود به شرط آنکه نیمه وقت شود و حقوق نیمه وقتی دریافت کند ( معمولاً اعضای هیئت علمی که در دانشگاه ها مسئولیت دارند برای همکاران خود اغماض می کنند و این موضوع را پیگیری نمی کنند)،
عضو وابسته بودن در سایر مؤسسات آموزش عالی هم برای اعضای هیئت علمی امکانی دیگر است که با تمام وقت جغرافیایی و حتی حداقل ۴۰ ساعت حضور در تضاد است و همین عضو از سایر مؤسساتی که در آن ها کار می کند می تواند حقوق دریافت کند.
در همین زمان و با وجود محدودیت های آیین نامه استخدامی برای حضور ۴۰ ساعته آنان، وزارت علوم در حمایتی بی دریغ از مؤسسات آموزش عالی غیرانتفاعی امکان حضور اعضای هیئت علمی دانشگاه های دولتی را در مؤسسات آموزش عالی غیرانتفاعی فراهم می آورد و به این واسطه به آنان رشته و دانشجو می دهد (مؤسسات غیرانتفاعی هم استقبال می کنند که نیازی به استخدام جوانان نداشته باشند) ( در تضاد با ماده ۲۱ آیین نامه استخدامی و همزمان با درخواست اعضای هیئت علمی برای استفاده از طرح تمام وقتی)، چگونه می تواند یک عضو هیئت علمی تمام وقت جغرافیایی همزمان به بخش غیردولتی هم خدمت بدهد و حق الزحمه مضاعف هم از مؤسسات غیرانتفاعی بگیرد.
اکنون با مصوبه مجلس شورای اسلامی و همسان سازی حقوق اعضای هیئت علمی وزارت علوم با اعضای هیئت علمی وزارت بهداشت، حقوق این اساتید افزایش قابل توجهی یافته است و بسیاری از همین اساتید به دنبال بهره مندی از تمام وقت جغرافیایی هستند ( دریافت حقوق ۵۴ ساعت فعالیت در هفته)
همین عضو هیئت علمی طبق مقررات می تواند مبرای از قانون تک شغلگی باشد و دوشغلگی و چند شغلگی را تجربه کند و از جمله اینکه می تواند در ترکیب هیئت مؤسس یا امنای مؤسسات آموزش عالی غیرانتفاعی و عالی آزاد قرار گیرد یا به تأسیس مؤسسات اعزام به خارج اقدام کند یا شرکت دانش بنیان تأسیس کند و یا به مشاورت دستگاههای اجرایی یا غیردولتی مشغول شود.
همین عضو هیئت علمی معمولاً برای راهنمایی، مشاوره و داوری پایان نامه دانشجویان( اغلب دانشگاه ها تحصیلات تکمیلی دارند) علاوه بر حقوق حکمی خود، حق الزحمه ای در قالب حق التدریس به صورت جداگانه دریافت می کند ( این در حالی است که اغلب در همان چهل ساعت این کارها را به انجام می رسانند و از حاصل تولیدات پزوهشی آن نیز ترفیع و ارتقا می یابندکه در حقوق آن ها تأثیر فراوانی دارد)
این عضو هیئت علمی در تدریس و ارائه راهنمایی و مشاوره دانشجویان واحد مجازی یا پردیس دانشگاه خود ضریبی تا سه برابر حق التدریس عادی طلب و دریافت می کند.
بعضی از اعضای هیئت علمی یک پست اجرایی هم در دانشگاه قبول می کنند و برای آن به ازای قبول این پست اجرایی کسری واحد موظف علاوه بر فوق العاده مدیریت در نظر می گیرند تا بتواند به جا تدریس به امور اجرایی بپردازد اما با کمال تعجب در همان زمان او به حق التدریس مازاد بر موظفی مشغول می شود و حقوق مازادی را دریافت می کند.( این موضوع یک تناقض آشکار با کسری واحد موظف اجرایی است).
مالیات این اساتید هم که با هر میزان حقوق، حداکثر ۱۰ درصد است و باید ستاد رفاهی اعضای هیئت علمی تمام قد در تأمین رفاهیات و مسکن در خدمتشان باشد
اطمینان دارم اگر فرصت بیشتر اجازه دهد می توان به این فهرست باز هم افزود سؤال جدی این است؛ مگر یک عضو هیئت علمی اوقات شبانه روز خود را چند بار می تواند به فروش بگذارد. وقت آن فرا نرسیده است که تصمیم گیران که خود در هیبت هیئت علمی بوده اند یا پس از قبول مسئولیت به این هیبت در آمده اند اندکی به سیاست گذاری متضاد و همراه با تعارض منافع بیندیشند.
این در حالی است که بسیاری از جوانان و شاگردان فارغ التحصیل آنان برای داشتن یک شغل پاره وقت مانند حق التدریس در مؤسسات غیردولتی عاجزند. آیا بیکاری این جوانان در مقاطع تحصیلی آنان را رنج نمی دهد؟
آیا می دانید وقتی یک هیئت علمی چند شغله در قالب طرح تعاون، حق التدریس و عضو وابسته و بازنشسته در بخش غیردولتی حضور می یابد جای جوانی که باید با مدرک دکتری استخدام شود را می گیرد؟
آیا وزارت علوم می داند با اجازه اشتغال مجدد اعضای هیئت علمی بازنشسته در مراکز غیردولتی و با طرح تعاون و وابسته و اجازه تدریس عضو هیئت علمی دانشگاه دولتی چه بر سر جوانان تحصیل کرده بیکار می آورد؟
آیا وزارت علوم می داند با اجازه پذیرش دانشجو بدون عضو هیئت علمی به مؤ سسات آموزش عالی غیردولتی به آخرین امید های جوانان نخبه خود برای استخدام به عنوان عضو هیئت علمی چه خسارتی وارد می کند؟
آیا وزارت علوم می داند که سیاست گذاری هایش به عنوان کیفیت بخشی فرصت بهره مندی دانشجویاناز داشتن استادان به معنی واقعی تمام وقت را سلب می کند؟
آیا وزارت علوم می داند که سیاست گذاری هایش به عنوان کیفیت بخشی در مؤسسات آموزش عالی غیرانتفاعی، دانشج.یان را از استادان و هیئت علمی جوان بی بهره می کند؟
آیا وزارت علوم می داند، استقلالی که قانون در جمهوری اسلامی ایران به دانشگاه ها ومؤسسات آموزش عالی برای تدوین آیین نامه های استخدامی و اداری و مالی داده است برای پیشبرد دانش و فرهنگ جامعه بوده است نه برای سهم خواهی خودمختارانه و افزودن هزینه های مازاد بر دولت، آیا دانشگاههای دیگر در دنیا که دارای این اختیارات و استقلال هستند با جذب پژوهش ها در صنعت، بودجه دانشگاه را می سازند یا از حقوق عمومی و(درآمد نفت) ارتزاق می کنند؟
جایگاه معلمان والاست و معلمان دانشگاهی نیز جایگاه والایی دارند و باید شأن آنها حفظ شود. ولی پاسخ به دغدغه کسانی که آنان را از بیرون می نگرند نیز اهمیت دارد. لذا این اساتید را به اندیشدن پیرامون سیاست گذاری هایشان عوت می نمایم و اگر برای این تضاد ها پاسخی دارند جامعه را اگاه کنند. آیا انبیاء هم چنین زیسته اند؟
بیایید مسلمانی کنیم و آنچه باید در سفره جوانان دانش آموخته باشد را به آن ها برگردانیم و حتی بخشی از سفره گسترده خود را در برای آنان بگسترانیم و وظیفه معلمی که دستگیری است را فراموش نکنیم……..