جاودانگی نغمه آموختن آموزگار

تصویرش که بر روی تخت بیمارستان، گوشی‌دردست منتشر شد، دل دانش‌آموزان به درد آمد؛ کسی گمان نمی‌کرد این ویروس شوم، نفس چنان معلمی را، که تا آخرین لحظه دغدغه آموزش به آنان را داشت بریده و او را آسمانی کند.

هنوز ۲ ماه بیشتر از آغاز فصل بهار آموزش نگذشته بود که کرونا، خزان به زندگی اش انداخت، نفسش که به شماره افتاد، راهی بیمارستان شد، شاید همه فکر می کردند دیگر از آموزگاری دست کشیده و در کلاس را تخته کند، اما تخت بیمارستان را تخته کلاسش کرد.  

وجدان کاری و سینه مالامال از عشق به تدریس، نگذاشت در بیمارستان هم بی خیال آموزش باشد.  بر روی تخت، گوشی را به دست می گرفت و به آینده سازان کشور درس می داد.  

«مریم اربابی»، آموزگار مدارس ابتدایی گرمه، که از چند روز پیش به علت ابتلا به کووید ۱۹ در بیمارستان بستری شده بود، هفته جاری درگذشت و نه تنها دل دانش آموزان خود، که دل تمام دانش آموزان و معلمان را به درد آورد.

بر روی تخت بیمارستان، گوشی اش را در دست گرفته بود تا آموزش تعطیل نباشد. در حالی که دستگاه های تنفس بر روی صورتش خودنمایی می کرد، اما این معلم فداکار مصمم بود تا همچنان شمع آموزش را برافروخته نگه داشته و تا آخرین نفس برای روشنایی بخشی به ذهن و اندیشه دانش آموزان بسوزد.

تصویری که از خانم اربابی بر روی تخت بیمارستان در فضای مجازی منتشر شد، منحصر به حکایت دلداگی خانم اربابی نیست بلکه روایتی از هزاران معلم دلسوخته ای است که برای آموزش سینه گداخته اند و حاضر هستند تا پای جان بر سر رسالت خود بمانند.

نیمه های شهریورماه، زمانی که زنگ آموزش در روزهای کرونایی نواخته شد، او حلقه نور و فروزشش را تنگ نکرد، هراس از بی احتیاطی دانش آموزان را دستاویزی برای کوتاهی در کارش نساخت.

نه صندلی اطرافش گذاشت که دانش آموزان نتوانند نزدیکش شوند و دورش حلقه بزنند، نه جایش را به پشت میزش و اطراف تخته کلاس محدود کرد، نه از ترس بی احتیاطی دانش آموزان، حائلی اطرافش کشید و نه از رفتن به بالای سر دانش آموزان کلاس خودداری کرد.

کرونا باعث نشد از آنان که ته کلاس هم نشسته اند، غافل باشد، دانش آموزان اول کلاس و ته کلاس برایش فرقی نداشتند، آفتابی بود که در کلاس راه می افتاد تا بر همه یکسان بتابد.

سنگر آموزش را رها نکرد، بی هیچ ادعایی، در کلاس درس حاضر شد و تا پای جان بر پای رسالتش بود. حتی روزهایی که به مدد دستگاه ها تنفس می کرد، نگران رسالتش بود.

آمده بود تا نشان دهد آموزش جاری و ساری است و اکنون صدایش در گوش تک تک دانش آموزان نغمه ایثار می خواند.

خانم اربابی، نغمه خویش خواند و پر کشید اما همه می دانیم صحنه پیوسته به جا است، کلاس و مدرسه هنوز هم عرصه حضور معلمانی است که با جان و دل برای تربیت و آموزش فرزندان این سرزمین تلاش می کنند.

پایان نغمه یک هنرمند 

ویروس کرونا، در روزهای اخیر داغی نیز بر دل هنرمندان خراسان شمالی گذاشت و با خاموش کردن نغمه ساز «رحمان گواهی»، اهل هنر را داغدار کرد.

رحمان گواهی از خنیاگران شیروان، ۲ روز پیش بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت.

گواهی از هنرمندان دوتارنوازی بود که در سال‌های اخیر در جشنواره‌های مختلف مرتبط با موسیقی اقوام ایران حضوری مؤثر داشت.

این هنرمند در نهمین جشنواره ملی موسیقی نواحی ایران مورد تجلیل و قدردانی قرار گرفته بود.