×
×

ارتباط غیرکلامی

  • کد نوشته: 24043
  • ۱۳۹۹-۱۱-۲۶
  • ۰
  • به خاطر داشته باشيم كه كلمات و ارتباط كلامي در تاريخ بشر، پديده هاي نسبتاً جديدي هستند ولي در مقابل، ارتباط غيركلامي ريشه و سابقه اي بسيار طولاني تر دارد به همين علت، بخش عمده اي از پيام هايي كه ما به ديگران منتقل مي كنيم برخاسته از سرنخ هاي غيركلامي است.
    ارتباط غیرکلامی
  • تبلیغ هدفمند

    بخش مهمی از تعامل انسان ها شامل ارتباطات غیرکلامی است. حالت های چهره و ژست های افراد می توانند نگرش ها و احساسات آنها را به دیگران انتقال دهند و حتی موثرتر از پیام های کلامی باشند.

    ارتباط غیرکلامی

    به خاطر داشته باشیم که کلمات و ارتباط کلامی در تاریخ بشر، پدیده های نسبتاً جدیدی هستند ولی در مقابل، ارتباط غیرکلامی ریشه و سابقه ای بسیار طولانی تر دارد به همین علت، بخش عمده ای از پیام هایی که ما به دیگران منتقل می کنیم برخاسته از سرنخ های غیرکلامی است.

    در این مجال سعی داریم راه های اساسی ارتباط غیر کلامی را با هم بررسی کنیم:

    ا) حالات چهره: در چهره انسان شش هیجان مختلف و اساسی شامل خشم، ترس، شادی، غم، تعجب و تنفر جلوه می کند که از اینها به عنوان هیجان های اصلی انسان یاد می شود و از آمیختن آنها با یکدیگر هیجان های متنوع بیشتری مانند تعجب آمیخته با ترس یا شادی توام با غم ایجاد می شود.
    تحقیقات نشان می دهد که بین حالات چهره و تجارب هیجانی و همچنین واکنش های فیزیولوژی ارتباط قوی وجود دارد. البته نباید برای فهم حالات هیجانی صرفاً به حالت چهره فرد توجه کرد. بلکه سایر اطلاعات چون زمینه و وضعیت محیط اطراف، برخوردهای قبلی و اطلاعات پیشین نیز می تواند به تشخیص احساسات فرد کمک کند.

    ۲) تماس چشمی: ما از طریق چشم افراد، اطلاعات بی شماری درباره احساسات آنها بدست می آوریم. وقتی کسی از تماس چشمی با ما اجتناب می کند معمولاً نتیجه می گیریم یا ما را دوست ندارد یا فردی خجالتی است. البته در این موقعیت ها موارد استثنا هم وجود دارد.

    به طور مثال وقتی کسی حامل اخبار ناخوشایندی است و می خواهد مطلب ناراحت کننده ای را بازگو کند و یا از چیزی وحشت کرده است نیز از نگاه کردن پرهیز می کند. تحقیقات نشان می دهد که اندازه مردمک چشم نه تنها در واکنش به شدت نور بلکه با توجه به حالت ما نیز در حال تغییر است و با علاقه یا بیزاری نسبت به مردم واکنش نشان می دهد.

    در اکثر برخوردهای روزمره، میزان مناسب نگاه به نحو ظریفی توسط افراد تنظیم می شود و توازن دیداری بر حسب جنس، پایگاه، صمیمیت رابطه و طبیعت تعامل تعریف می گردد. در هر تعامل، میزان صمیمیت با انواع علایم غیرکلامی که حاکی از صمیمیت می باشد تنظیم و حفظ می شود.
    نظریه موازانه صمیمیت پیش بینی می کند وقتی علایم صمیمیت در یک بعد افزایش می یابد افراد این را با کاهش علایم صمیمیت در بعد دیگر جبران می کنند. مثلاً وقتی افراد غریبه وارد فضاهای تنگی چون آسانسور می شوند به دلیل کم شدن فاصله تمایل ندارند مستقیماً به یکدیگر نگاه کنند و تماس چشمی خود را کاهش می دهند. اما پس از خروج،سریعاً به یکدیگر نگاه می اندازند.

    ۳) تن صدا: تغییرات و نوسانات در گفتار یکدیگر، از راههای ارتباط غیرکلامی است که علایم فرازبانی نامیده می شود. زیر و بمی صدا، بلندی، آهنگ، سرعت، تردید و تامل در کلام اطلاعات خاصی را منتقل می سازد. تحقیقات نشان می دهد نشانه های صوتی در انتقال برخی از هیجان ها چون خشم، عصبانیت، غم و شادی بسیار موثرند و معمولاً سرعت کم و تغییر جزیی زیر و بمی نشان دهنده هیجان های منفی ناخوشایند است و بر عکس آن، سرعت و تغییرات زیاد زیر و بمی، علامت هیجان های مثبت مانند تعجب یا خوشایندی فعالیت می باشد.

    ۴) زبان بدنی: خلق و هیجانات ما در حالت بدن و حرکات سر و دست انعکاس می یابد و می تواند اطلاعات بسیاری درباره وضعیت عاطفی ما منتقل کند زیرا علایم بدنی معمولاً کمتر از پیام های غیرکلامی دیگر در کنترل فرد می باشد و بیشترین توجه عموم مردم را به خود جلب کرده است. از طریق مشاهده نحوه راه رفتن، حرکت کردن و تغییر وضعیت بدن می توان به اضطراب، افسردگی و خوشحالی افراد پی برد.

    تحقیقات نشان می دهد بلند گام برداشتن معمولاً نشانه اعتماد به نفس فرد می باشد. در حالی که حرکات پیش از اندازه دست یا سایر اعضا بدن می تواند نشانی از وجود اضطراب در فرد یا تلاش برای مخفی کردن مطلب باشد. فاصله با مخاطب نیز معمولاً میزان دوستی را منتقل می کند. هرچه دوستی و صمیمیت در میان افراد بیشتر باشد، نسبت به هم نزدیک تر می ایستند و گفتگو می کنند. دوستان معمولاً در فاصله نزدیکتری نسبت به افراد غریبه می ایستند و مرز بیشتری را برای افراد ناشناس قرار می دهند.


    ۵) تماس بدنی: تماس بدنی از مهمترین علایم ارتباط غیرکلامی در سال های اولیه زندگی به شمار می رود. در ابتدا والدین و نوزادان تا حد زیادی از طریق لمس کردن ارتباط برقرار می کنند. تحقیقات نشان می دهد وابستگی طفل آدمی به مادرش و تماس جسمی با او محرک مهمی برای کودک محسوب می شود و احساس امنیت او را برای کاوش در محیط فراهم می کند و کودک را برای ارتباط با دیگران در سال های بعد آماده می کند.
    تماس بدنی با توجه به عوامل مختلف زمینه ای مانند ماهیت تماس جنسی( کوتاه، طولانی، آهسته یا سخت)، محیط تماس ( محل کار، خیابان، خانه و …) و شخص تماس گیرنده ( دوست یا غریبه) می تواند نشانه عاطفه، تسلط،توجه، مراقبت و پرخاشگری باشد.

    نویسنده: محمود سلطانی

    اخبار مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *