هزارتویوامازدواج؛ منابعمحدود، متقاضیان نامحدود
داخل مغازه شدم تا کارم آماده بشه خودم رومشغول کردم با گوشی همراهم، که با صدای شهروندی به خودم آمدم که با صاحب مغازه درد دل می کرد.
معلمی دلسوزدانش آموز، امّادیگری…
او می گفت گوشی همسرم خراب شده و پسرم هم نمی تواند وارد شبکه شاد شود و این باعث شده از درس و مشق خود عقب بیفتاد.
وی ادامه می داد و می گفت من یک کارگر ساده با درآمدی ناچیز هستم که توان خرید گوشی مناسب برنامه شاد را ندارم که فرزندم بتواند در این شرایط کرونایی از درس خود عقب نماند.
این فرد در ادامه گفت هر روز که به خانه میروم پسرم جلو می آید و می گوید بابا امتحاناتم داره شروع میشه و من از روی شرمندگی نمی دانم چگونه پاسخ فرزندم که دانش آموزی درس خوان هست را بدهم.
وی گفت چه کنم هر جایی هم که برای خرید گوشی قسطی می روم چک میخوان به خدا تو این موقعیت کرونا و گرانی و بیکاری موندم چکار کنم.
او ادامه داد و گفت: همسرم بیماری دیابت دارد و همواره از انسولین استفاده میکند و نباید ناراحتی کند.
وی ادامه داد که با معلم پسرم گرفتم و گفتم فرزندم دانش آموز زرنگی است ولی به لحاظ بنیه مالی من گوشی ندارد که تکالیفشو ارائه دهد.
و معلم در پاسخ با بی مهری تمام می گوید این مشکل شماست واز دست من کاری بر نمیاد و نمیتوانم در این ارتباط کاری کنم.
درد دل این فرد را که گوش می دادم به یاد چند روز پیش افتادم که معلمی میگفت شغل پدر شاگردش پیک موتوری کار است به من زنگ زد و گفت میخواهم موتورم را برای خرید گوشی دخترم بفروشم که از درسش عقب نماند.
و این معلم دلسوز در پاسخ به این پدر می گوید احتیاجی نیست شما با این موتور خرج خانواده می دهید به شاگردم بگو از شبکه آموزش درساشو دنبال کنه من خودم ازش امتحان میگیرم.
در روز درد دلهای بسیاری از سوی والدینی که نگران آینده تحصیلی فرزندانشان هستند از گوشه کنار شهر به گوش می رسد و از اینکه نمی توانم برای آنها کاری انجام دهم تا مرهمی باشم بر درد دلشان خیلی ناراحت هستم.
دیدگاهتان را بنویسید