در دنیای پر شتاب امروز که گسترش زیرساخت های عمرانی یکی از مهمترین مولفه های توسعه یافتگی درهر کشوری محسوب می شود، نقش مدیریت زمان و هزینه، بیش از هر مولفه دیگری مطرح است. چرا که اصولا بخش های عمرانی بستری اولیه برای شکل گیری پیشرفت دربخش های دیگر هستند و هر چه این امور با هزینه کمتر و مدت زمان کوتاه تری آماده بهره برداری شوند، مسیر رسیدن به فاز توسعه تسهیل خواهد شد.
مجمتع آموزشی ورفاهی فرهنگیان
با وجود اینکه توسعه عمرانی ارتباط مستقیمی با چگونگی تخصیص و مدیریت بودجه به این بخش دارد، در عمل می بینیم پروژه های فراوانی در کشور به صورت نیمه کاره رها شده اند یا ساخت آنها طولانی تر و هزینه برتر از زمان ارائه طرح توجیهی شده است.
در شهرستان ما نیز پروژه ناتمام واژه ای است که دیگر سالهاست برای هیچ شهروندی حساسیت ایجاد نمی کند و گویی بر اساس یک قانون نانوشته همگان می دانند برای افتتاح یک پروژه باید حسابی صبر پیشه کرد. وقتی ساخت بیمارستان شهر که یک نیاز اساسی و حیاتی است قریب به ۳ دهه طول کشید، دیگر برای سایر پروژه های کوچکتر اصلاً نباید تعجیل کرد!
مجتمع آموزشی و رفاهی فرهنگیان یکی از این پروژه های نا تمام شهرستان است که این روزها حال و روز خوشی ندارد.
یازدهم آذر ۱۳۹۳ بود که فانی وزیر وقت آموزش و پرورش، نوروزی نماینده مردم شهرستان علی آبادکتول در مجلس، وطنی مدیر کل آموزش و پرورش گلستان، تجری مفرد فرماندار شهرستان، حجت الاسلام زنگانه مشاور فرهنگی استاندار و جمعی از مسئولین شهرستان در زمینی به مساحت ۶ هزار مترمربع در یک هوای بارانی و دو نفره، کلنگ احداث مجتمع آموزشی و رفاهی فرهنگیان را بر زمین زدند.
اما امروز بعد از گذشت ۶ سال و تقریباً بعد از انتصاب گوهری راد به عنوان مدیر کل، ادامه ساخت این پروژه به خاطره ها پیوست. رطوبت منطقه، نفوذ آب به لایه های سطحی سازه ها، زنگ زدگی و … در حال کاهش عمر مفید این سازه هستند که اگر به فکری به حال آن نشود، شاید در ادامه به لحاظ ایمنی و استاندارد، امکان ادامه تکمیل بنا وجود نداشته باشد.
امید است مسئولان و دلسوزان شهرستان لابلای پیگیری اقدامات و طرح های کلانی چون راه آهن، تله کابین، کارخانجات تبدیلی، پیست های موتور سواری و اسب سواری و استفاده از ظرفیت های گردشگری ، صنعتی و کشاورزی شهرستان که قطعاً منجر به توسعه پایدار و ایجاد اشتغال در سطح کلان خواهد شد، نیم نگاهی هم به پروژه های نیمه کاره شهرستان داشته باشند! جای دوری نمی رود…
دیدگاهتان را بنویسید