صادرات فرآورده های غذایی ایران بصورت بهرمشکوک به اروپا

به گزارش بازار کسب کار آنلاین به نقل از پایگاه خبری صبای سلامت ، صادرات فراورده های غذایی از ایران به کشورهای اروپایی مستلزم انجام دوباره آزمایش ها توسط کشورهای قاره سبز است تا پس از تایید سلامت محصولات، فراورذه های سالم از نظر آنها، مجوز ورود به آنجا را اخذ کند که این امر علاوه بر اتلاف وقت و افزایش هزینه ها، ریسک صادرات فراورده های غذایی ایران به اروپا را افزایش می دهد.

صادرات فرآورده های غذایی ایران بصورت بهرمشکوک به اروپا

براین اساس از آنجا که تجارت میان کشورهای مختلف با استانداردهای متفاوت کاری بس دشوار و دربسیاری از موارد غیر ممکن است یکسان سازی عوامل کنترلی در تولید محصولات غذایی، تحت نظارت و مشورت یک سازمان بین المللی قرارگرفته و بتدریج سبب تکامل استانداردهای اولیه شده است و در آخرین اصلاحات ، استانداردiso 22000 ؛ ۲۰۰۵ پس از طراحی توسط مراجع ذیصلاح، در صنعت غذایی کشورها اجرا می شود تا سلامت و ایمنی غذا را تضمین کند.

به گفته کارشناسان حوزه صنعت غذا ، در ایران هنوز به منظور کنترل کیفی تولیدات کارخانه های غذایی روش سنتی و منسوخ شده ی نمونه برداری و آزمایش محصول نهایی یا همان روش کنترل کیفیت (QC) کاربرد دارد . البته در این روش با وجود هزینه ی بالای آزمایش های فراوان ، احتمال تایید صد در صد سلامت محصول تولیدشده نیز به دلیل نبود سیستم ردیابی محصول امکان ندارد.

زیرساخت های لازم با اهداف اجرای ایزو۲۲۰۰۰

شایان ذکر است، برخی کارخانه ها هم در کشور اقدام به اخذ گواهینامه ایزو۲۲۰۰۰ کرده اند اما به دلیل نبود زیرساخت های لازم جهت اجرای این سیستم به صورت عملی، توفیق چندانی حاصل نشده است . زیرا برای اجرای این سیستم نیاز به مرکز درمانی است که در آنجا اگر محصول غذایی موجب بیماری شود در آن مرکز درمانی به ثبت رسیده و نوع بیماری مشخص شود که در ایران مرکز ثبت بیماری های ناشی از مواد غذایی وجود ندارد و همچنین به دلیل فقدان چنین مرکزی کارخانجاتی که در ایران این استاندارد را دریافت می کنند به ناچار جهت “تحلیل خطر” به رفرنس های بین المللی مراجعه کرده و اطلاعات مورد نیازخود را از آنها وام می گیرند.

گفتنی است، در صورتی که خطرات آنها بومی کارخانجات صنعت غذایی ایران نیست و با اجرای ایزو ، خطرات مربوط به کارخانجات صنایع غذایی ایران تشخیص داده نمی شود و به استناد آن نمی توان رفع خطر کرد . این امر منجر به صادرات فراورده ها به صورت “بهرمشکوک” به اروپا می شود.

براین اساس از دیگر عوامل کلیدی جهت اجرای این استاندارد داشتن سیستم قابلیت ردیابی است که از سال ۲۰۰۷ میلادی اجباری شده است.

به طوری که در این سیستم هر تولیدکننده موادغذایی یا مواداولیه موظف است اطلاعات و مستندات (یک مرحله قبل و بعد مربوط به محصول تولیدی) خود را حداقل تا زمان انقضاء محصول نگهداری کند که این امر فقط در تولید میگوی ایران و با روش قدیمی کاغذی(PaperBase) انجام می شود ، ولی امروزه در کشورهای پیشرفته این کار به روش جدید و به کمک اینترنت پرسرعت صورت می پذیرد.

براساس این گزارش نمی توان این نکته را نادیده گرفت که جهت انجام این کار به اینترنت پر سرعت نیاز است تا از آن طریق اطلاعات در یک مرکز ثبت و نگهداری شود.

این درحالی است که متاسفانه به دلیل سرعت کم اینترنت در ایران این امر امکان پذیرنیست.

شایان ذکراست، ایران می تواند این مسیر را پیموده و با فراهم آوردن زیرساخت های لازم جهت اجرای ایزو۲۲۰۰۰، سهم خود را در  بازارهای جهانی بدست آورد.