هزارتویوامازدواج؛ منابعمحدود، متقاضیان نامحدود
مدیریت شهری به دنبال تأمین رفاه شهروندان از طریق ایجاد محیطی بهتر، سالم‌تر و دلپذیرتر است. برای دستیابی به محیطی مناسب و پایدار نیازمند الگوها و شیوه‌های مدیریت نوآورانه در اداره شهرها هستیم.
شهر هوشمند
با اقزایش پیچیدگی مدیریت شهرها براثر بروز پدیده های نوظهور، مدیران شهرهای بزرگ بر آن شدند تا بااستفاده از متخصصین فناوری و مدیریت شهری، چاره‌ای برای فردای بهتر شهرها بیندیشند.
ایده «شهر هوشمند» به عنوان راهکاری جهت رفع بسیاری از مشکلات شهرهای کنونی مطرح شده است و دولت‌ها با هدف توسعه پایدار، رشد اقتصادی و کیفیت بهتر زندگی برای شهروندان خود، همچنین به منظور تعیین سیاست‌های جدید، استراتژی‌ها و اجرایی کردن آنها استقبال خوبی از مفهوم هوشمندسازی شهرها دارند.
ریشه شهر هوشمند به سال ۱۹۹۰ برمی گردد تا اینکه در سال ۲۰۰۵ توسط برخی از شرکت‌های تکنولوژیکی در راستای استفاده از سیستم‌های فناوری اطلاعات برای یکپارچه کردن خدمات و زیرساخت‌های شهری مانند ساختمان سازی، حمل و نقل، الکترونیک، توزیع آب و امنیت اجتماعی به کار برده شد.
طبق پیش بینی ها در سال ۲۰۴۵ میلادی حدود 90 درصد اشتغال کشوردر بخش خدمات خواهد بود و یکی از مهمترین و بهترین راه‌ها جهت بالابردن کیفیت و تنوع در ارائه خدمات، استفاده از فناوری اطلاعات در ارائه خدمات یا همان شهر هوشمند است.
لذا توجه به زیر ساخت‌های شهر ضروری است و توجه نکردن به آن ، زیرساخت‌های فنی موجود و تمام سرمایه گذاری ها در این زمینه را بلا استفاده خواهد کرد.
«شهر هوشمند» و «شهر مجازی» واژه‌هایی هستند که شهروند الکترونیک را به دنیای جدید و زندگی در شهرهای مدرن، دعوت می‌کنند. شهر هوشمند شهروندان را از دنیای تک بعدی شهرهای سنتی ، به دنیای دو بعدی ای می‌برد که دستاوردهای اطلاعات و ارتباطات دنیای اینترنتی است.
شهر هوشمند شهری است که امور شهری بطور ۲۴ ساعته در تمام شبانه روز در آن جریان دارد، شهروندان می‌توانند از طریق اینترنت در هر زمان و هر مکانی به اطلاعات و خدمات آموزشی، تجاری، رفاهی اداری و …خوددسترسی پیداکنند.
مفهوم شهر هوشمند در درجه اول شهر را به عنوان یک سیستم که دارای زیرسیستم‌های متعدد است، بررسی می‌کند این عملکرد زیرسیستم به عنوان یک کل در نهایت به آنها اجازه می‌دهد که به شیوه هوشمند و هماهنگ رفتار کند به عبارتی همچنان که شهر یک سیستم پیچیده متشکل از روابط متقابل متنوع و غیرقابل پیش بینی بین زیرسیستم‌های آن است.
هدف مدل شهرهای هوشمند یافتن راهکارهای مناسب برای مدیریت این پیچیدگی به ویژه از طریق رفع پیامدهای منفی شهرنشینی و کیفیت بالاتر زندگی برای جمعیت شهری است هدف نهایی شهر هوشمند ارائه خدمات هوشمند در تمامی قابلیت‌های حیاتی شهر است.
برخی ازصا حبنظران شش بعد برای دسته بندی شهرها به لحاظ هوشمندی لحاظ کرده اند:
۱-اقتصاد هوشمند: اقتصاد هوشمند شامل کسب و کارهای الکترونیکی، بازرگانی و تجارت الکترونیکی، بهره‌وری بیشتر، تولید و ارائه خدمات پیشرفته و همچنین ارائه محصولات، محتوا و خدمات با انواع مدل‌های کسب و کار جدید است.
۲-مردم هوشمند: مقصود شهروندانی دارای مهارت‌های کار با پایانه‌ها و سامانه‌های الکترونیکی، دسترسی مردم به آموزش و پرورش، منابع انسانی و مدیریت ظرفیت‌های انسانی درون یک جامعه فراگیر با هدف ترویج خلاقیت و توسعه نوآوری‌ها است. این ویژگی، مردم و جامعه را قادر می‌سازد تا پایگاه داده‌هایی را ایجاد کرده و در صورت نیاز آنها را پردازش و از آنها استفاده کنند تا بتوانند از این داده‌ها در تصمیم‌گیری، تولید محتوا و ارائه خدمات و محصولات بهره‌برداری کنند.
۳-حکمرانی هوشمند: مقصود از حکمرانی هوشمند اعمال حاکمیت به هم پیوسته درون شهری در سراسر شهر است که شامل خدمات و تعاملاتی می‌شود که سازمان‌های دولتی، خصوصی وبین المللی را به هم متصل کرده و در صورت نیاز، با هم ادغام می‌کند تا شهر بتواند به مانند یک ارگانیسم کارآمد و اثربخش به حیات خود ادامه دهد.
۴-پویایی هوشمند: کارکرد سامانه‌های یکپارچه آماده و پشتیبانی یا لجستیک، ترابری و مدیریت، مدنظر این بخش است برای مثال سیستم‌های حمل‌ونقل ایمن، به هم پیوسته و سازگار با محیط زیست را می‌توان شامل ترامواها، اتوبوس‌ها، قطارها، مترو، خودروها، موتورها، دوچرخه‌ها و عابران پیاده که بنا به اقتضا از یک یا چند رو ش حمل و نقل استفاده می‌کنند، دانست.
۵-محیط زیست هوشمند: در محیط زیست هوشمند تمرکز بر انرژی هوشمند است که شامل مواردی مانند انرژی‌های تجدید پذیر، سیستم‌های اندازه‌گیری، کنترل و پایش آلودگی، نوسازی ساختمان‌ها و مراکز رفاهی، ساختمان‌های سبز و برنامه‌ریزی سبز شهری می شود.
۶-زندگی هوشمند: یعنی گرد آوری جنبه های مختلفی که به بهبود کیفیت زندگی شهروندان کمک می‌کند؛ از جمله فرهنگ، بهداشت، ایمنی، مسکن، گردشگری و…برچسب شهرهوشمند معمولاًبرای توصیف شهری که توانایی پشتیبانی از روش‌های یادگیری، توسعه فن آوری و نوآوری را دارد استفاده می‌شود در واقع در الگوی شهر هوشمند، تکنولوژی‌های گوناگون جهت بهبود زندگی شهروندان باهم ترکیب و مورد استفاده قرار می‌گیرند بنابراین، شهر هوشمند نه یک واقعیت بلکه یک استراتژی پیشرفت و آبادانی شهری بوده و در آن تکنولوژی محور توسعه آینده است.
احسنت مطلب بسیار مفید و کاربردی بود