با وجود امکانات و زیرساختهای مناسب در کشور، بیکاری همچنان یکی از معضلات جدی در محل زندگی بسیاری از افراد است که منجر به بروز آسیبهای اجتماعی فراوانی از جمله طلاق، خشونت، دزدی و حتی خودکشی شده است. در تحقیقات اخیر، بسیاری از مراکز تولیدی و اقتصادی از کمبود نیروی ماهر و متخصص شکایت دارند و بر این باورند که دخالتهای دولت در تعیین دستمزدهای یکسان و اجباری، مانع از جذب نیروهای ماهر میشود.
از سوی دیگر، افرادی که به دنبال کار هستند، با مشکلاتی از جمله تورم اقتصادی بالا و پایین بودن دستمزدها مواجهاند. بسیاری از این افراد بر این باورند که درآمد کار در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی به مراتب بیشتر از کار در کارخانهها و کارگاههای تولیدی است. به عنوان مثال، محمد رحیمی، راننده اینترنتی، میگوید که درآمد روزانهاش از این شغل به بیش از ۴ میلیون تومان میرسد و در کنار آن در شبکههای اجتماعی نیز فعالیت میکند.
به گزارش بازار کسب و کار تحقیقات نشان داداه که بسیاری از مشکلات موجود در جامعه ناشی از نداشتن مهارت و دانش کافی است. برخی افراد شغل را صرفاً به معنای نشستن پشت میز و انتظار دریافت حقوق تفسیر میکنند، بدون اینکه خروجی مثبتی برای واحد خود داشته باشند. در حالی که با ایجاد کارگاههای آموزشی و شناسایی توانمندیهای مردم، میتوان به اشتغال و تولید کمک کرد.
و نتیجه این است که ایجاد کارخانههای بزرگ همیشه راهحل نیست و گاهی کارهای کوچک میتوانند تأثیر بیشتری داشته باشند. و برای به ثمر رسیدن این کار مسئولین باید از پشت میزهای خود بلند شوند و در کنار مردم قرار بگیرند تا بتوانند به حل مشکلات بیکاری و آسیبهای اجتماعی کمک کنند.
دیدگاهتان را بنویسید