خاموشی‌های پر هزینه برای صنایع؛ نیروگاه‌های کوچک مقیاس قربانی بی‌تصمیمی
به گزارش بازار کسب و کار به نقل از کاوش نیوز– زهرا بهرامی، خیلی کم پیش می‌آید که در برخی از شهرها، در خیابان‌ها و سرچهارراه و … با افرادی که با چهره‌های آشفته و معمولا همراه با یک یا چند کودک و یا حتی نوزاد در حال خواهش و تمنا برای به دست آوردن مقداری پول هستند، مواجه نشده باشیم.
تکدی‌گری یا همان گدایی کردن در سطح شهر عوارض کمی ندارد؛ از زشت کردن چهره شهر تا باب کردن ناهنجاری اجتماعی ذیل مسئله پسندیده کمک به نیازمندان و سوءاستفاده از نیات خیر مردم.
اما به نظر می‌رسد قدیمی‌ترین نوع گدایی، گدایی چهارراهی است که با پیدایش گدایی مترویی و پلکیدن در اماکن تجاری و حتی گدایی مجازی، همچنان جزو پردرآمدترین شاخه‌‌های گدایی عمومی است. فرقی نمی‌کند چه سن و سالی باشند، فقط باید سر و وضع‌شان ژولیده و درب و داغان باشد تا دل رهگذر و راننده را بسوزانند. بعضی‌هایشان با فال و بیسکویت و آدامس پشت چراغ قرمز، لابه لای ماشین‌ها می لولند، برخی هم با تکه پارچه چرک مرده‌ای که سال‌ها پیش تاروپودش از همه قهر کرده‌اند، دستی به شیشه ماشین‌ها می‌کشند.
امروزه، آمارهای غیررسمی از فعالیت بیش از ۵ هزار گدا در کلانشهر تهران خبر می‌دهد. گدایانی که روزانه بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان درآمد دارند و برخی آمارها این میزان درآمد را تا ۱ میلیون تومان در روز اعلام کرده‌اند. اما هرچه هست همین است و از آمار گدایان سراسر کشور و به‌ویژه از تعداد و میزان درآمد گدایان استان گلستان و یا دستکم از گدایان شهر گرگان مرکز استان خبری و آماری در دست نیست و یا اگر هم هست منتشر نشده است.
واقعیت این است و همه هم می‌دانیم که بروز و گسترش پدیده گدایی ارتباط مستقیم با میزان درآمد و معیشت خانواده‌ها دارد. در کنار این عامل اصلی، عامل دوم، وضعیت نابهنجار برخی خانواده‌هاست که فرزند و به‌ویژه دختران و زنان را به علت داشتن پدر و یا همسر معتاد به این سو سوق می‌دهد.
اگر میزان فرضی درآمد گدایان شهر گرگان که علی‌الخصوص گدایان شب‌کار- از حدود ساعت ۱۹ تا پاسی از شب سر چهارراه‌ها گدایی می‌کنند- را ۱۰۰ هزار تومان درنظر بگیریم، یک گدا بدون احتساب فرزندانش، ماهی ۳ میلیون تومان درآمد دارد، بدون آن که مالیات و… پرداخت کند. و روزبه‌روز بر تعداد این گدایان نیز افزوده می‌شود. جالب‌تر این که گدایان شیفت روز با گدایان شیفت شب در سر چهارراه‌ها متفاوت هستند.
باز اگر به طور فرضی در نظر بگیریم که تعداد گدایان گرگان، ۱۰۰ نفر در شبانه روز باشند، این گدایان فقط از شهر گرگان در یک شبانه روز ۱۰ میلیون تومان درآمد دارند که ماهی ۳۰۰ میلیون توان می‌شود. و این چرخه اقتصادی کمی نیست.
اما واقعا چه باید کرد؟ آیا مسئولان ذیربط در دولت‌های مختلف تاکنون کاری نکرده اند؟ که پاسخ قطعا مثبت است. نخست بایستی در نظر داشت که نظرات در این خصوص نیز متفاوت است؛ برخی کمک به هر کسی که دست نیاز به سمت انسان دراز می‌کند را در چارچوب یک کار خیر تعریف می‌کنند و برخی دیگر آن را رد می‌کنند؛ آنها معتقدند کمک به کسی که مشخص نیست واقعا نیازمند است کار پسندیده‌ای نیست. بهرحال تداوم مسیر تکدی‌گری البته این کار را گویا به تجارتی آسان و البته پرسود برای برخی تبدیل کرده است.
هم اکنون تکدی گری یکی از چالش های جدی شهرهای استان تبدیل شده است و انتظار جدی کنشگران اجتماعی این است که مدیریت شهری در شبکه‌ای درهم تنیده از طرح‌های کارشناسی‌شده، یک بار برای همیشه، پدیده گدایی را از شهرهای استان بزدایند و چهره شهرها را از گدایی و گداپروری پاک نمایند.
دیدگاهتان را بنویسید