پژوهش بومی؛ کلید امنیت غذایی
گفتوگوی میدانی خبرنگار بازار کسب و کار با شهروندان گرگانی نشان میدهد فشار اقتصادی در ماههای اخیر کاهش نیافته است. محمد رضایی، کارگر ساختمانی، میگوید اخبار مربوط به کشفیات نظارتی در رسانهها منتشر میشود، اما قیمت نان، برنج و لبنیات همچنان بالا مانده است.
زهرا احمدی، مادر دو فرزند، از افزایش مداوم هزینه خوراک خانوار سخن میگوید. چرا که برخوردهای نظارتی هنوز نتوانسته نگرانی روزانه خرید مایحتاج را کاهش دهد.
حسین نظری، بازنشسته تأمین اجتماعی، ثبات قیمتها را مهمترین مطالبه حقوقبگیران میداند. و می گوید اعلام آمار تخلفات بدون اثر عملی، کمکی به معیشت بازنشستگان نمیکند.
در بازار گرگان، علی کریمی، کاسب قدیمی، از نوسان دائمی قیمتها گلایه دارد. این فعال صنفی نبود سیاست پایدار در حوزه تنظیم بازار را عامل بازگشت سریع گرانی پس از هر موج نظارتی معرفی میکند.
فاطمه موسوی، زن سرپرست خانوار، میگوید یارانه و کالابرگ با واقعیت بازار همخوانی ندارد. این شهروند حذف تدریجی اقلام ضروری از سبد غذایی خانوار را پیامد مستقیم افزایش قیمتها میداند.
در گنبدکاووس، رضا قاسمی، راننده تاکسی، از افزایش هزینههای سوخت و تعمیرات خودرو سخن میگوید. او معتقد است کشفیات نظارتی در حوزه کالا، فشار هزینههای جانبی معیشت را کاهش نداده است.
سمیه قربانی، فروشنده مواد غذایی، به افزایش قیمت خرید از عمدهفروشان اشاره میکند. این فعال بازار میگوید بالا ماندن هزینه تأمین کالا، فروشندگان خرد را ناچار به افزایش نرخ فروش کرده است.
در علیآبادکتول، مهدی جعفری، کارمند بخش خصوصی، از شکاف میان آمارهای رسمی و واقعیت معیشتی سخن میگوید. او تأکید میکند قدرت خرید خانوارها تغییری محسوس نداشته است.
کارشناسان اقتصادی نیز وجود فاصله میان اقدام نظارتی و اثر معیشتی را تأیید میکنند. دکتر علیاکبر حسینی، اقتصاددان، میگوید نظارت بدون اصلاح سیاستهای قیمتی و درآمدی، اثر پایدار در بازار ایجاد نمیکند.
به گفته دکتر حسینی، کشف انبارهای احتکار تنها اثر کوتاهمدت بر بازار دارد. این تحلیلگر اقتصادی معتقد است بدون اصلاح ساختار توزیع، بازار دوباره دچار التهاب قیمتی میشود.
دکتر مریم فلاحی، پژوهشگر اقتصاد اجتماعی، کاهش واقعی قیمتها را معیار موفقیت نظارت میداند. وی هشدار میدهد نبود اثر ملموس در زندگی روزمره، اعتماد عمومی را تضعیف میکند.
از نگاه دکتر فلاحی، استانهایی با سطح درآمد پایینتر مانند گلستان فشار معیشتی شدیدتری را تجربه میکنند. سیاستهای جبرانی هدفمند از دیدگاه این پژوهشگر ضروری تلقی میشود.
در حوزه توزیع کالا، دکتر حمید ناصری، تحلیلگر بازار، به ضعف شفافیت زنجیره تأمین اشاره میکند. وی کنترلنشدن واسطهگری را مانع اصلی کاهش پایدار قیمتها میداند.
شهروندان نیز همین تحلیل را به زبان ساده بیان میکنند. احمد یوسفی، کشاورز گلستانی، میگوید محصول کشاورزی با قیمت پایین از تولیدکننده خریداری میشود، اما با چند برابر قیمت به مصرفکننده میرسد.
لیلا شریفی، معلم، از اثرات اجتماعی گرانی سخن میگوید.وی که بعنوان یک فرهنگی است تأکید میکند فشار اقتصادی بر آموزش، سلامت و روابط اجتماعی خانوادهها تأثیر مستقیمی گذاشته است.
در بندرترکمن، کامران طاهری، صیاد، افزایش هزینهها در کنار ثبات درآمد را عامل اصلی کاهش توان معیشتی میداند. و معتقد است نظارتها بیشتر به بخشهای خرد اقتصادی رسیده است.
کارشناسان اجتماعی در این خصوص هشدار دادهاند که تداوم شرایط موجود به فرسایش سرمایه اجتماعی منجر خواهد شد. و در این بین نیز دکتر فلاحی بیاعتمادی عمومی را پیامد فاصله میان وعدههای اعلامی و نتایج ملموس میداند.
از منظر اقتصادی، دکتر حسینی تأکید میکند سیاستهای نظارتی باید با حمایت مستقیم از درآمد خانوار همراه باشد. این اقتصاددان بدون تقویت قدرت خرید، اثرگذاری نظارت را محدود ارزیابی میکند.
در بازار کار، جوانان نیز با مشکلات معیشتی جدی مواجهاند. امیر محمدی، فارغالتحصیل دانشگاهی بیکار است که میگوید گرانی امکان برنامهریزی برای آینده را از نسل ما که جوان هستیم گرفته است.
ناهید رسولی، فعال اجتماعی، معتقد است اطلاعرسانی درباره کشفیات بهتنهایی کافی نیست. وی که بعنوان یک کنشگر اجتماعی دارد فعالیت دارد تأکید میکند مردم نتیجه را باید ملموس لمس کنند.
تحلیلگران اقتصادی نیز میگویند نظارت باید مستمر و همراه با اصلاح سیاستهای ارزی و توزیعی باشد. دکتر ناصری اثرگذاری واقعی را در پیوست سیاستی میداند.
در جمعبندی دیدگاهها، فاصله میان اقدام نظارتی و معیشت مردم همچنان محسوس است. شهروندان گلستان کشفیات را بیشتر در گزارشها میبینند تا در بازار و خرید روزانه.
کارشناسان اقتصادی نیز مکررا هشدار میدهند تداوم وضعیت فعلی نابرابری اقتصادی را تشدید میکند. بازسازی اعتماد عمومی از دیدگاه تحلیلگران نیازمند نتیجه عینی در زندگی مردم است.
در نهایت، صدای مردم و نظر کارشناسان در یک نقطه مشترک تلاقی دارد. بدون اثرگذاری ملموس در سفرهها، سیاستهای نظارتی از نگاه جامعه ناکافی تلقی میشود.
دیدگاهتان را بنویسید