قطع گاز ۹اداره پرمصرف
استان گلستان با وجود بهره‌مندی از طبیعتی متنوع و ظرفیت‌های خدادادی همچون کوه، دشت، جنگل، دریا و بیابان، همچنین جایگاه جغرافیایی استراتژیک و هم‌مرزی با ترکمنستان به‌عنوان دروازه‌ای به آسیای میانه، همچنان با معضل فقر و عقب‌ماندگی زیرساختی روبه‌روست. این کاستی‌ها که محصول سال‌ها غفلت تاریخی هستند، نیازمند توجه جدی و برنامه‌ریزی مؤثر دولتمردان برای رفع آن‌ها است.
به گزارش خبرنگار بازار کسب و کار | عقب‌ماندگی زیرساختی گلستان، که در سایه نام سرسبز آن پنهان مانده، به یک حوزه خاص محدود نمی‌شود؛ بلکه طیف گسترده‌ای از بخش‌ها از جمله راه‌های اصلی و روستایی، راه‌آهن، فرودگاه، بهداشت و درمان، آب آشامیدنی، برق، گردشگری و صنعت را در برمی‌گیرد. این کمبودها، توسعه اقتصادی استان را به‌شدت تحت تأثیر قرار داده‌اند.
با وجود وعده‌ها و شعارهای متعدد دولت‌ها برای رفع این معضلات، عملاً اقدام قابل توجهی مشاهده نمی‌شود. تخصیص اعتبارات ناچیز و ناکافی نه‌تنها گره‌ای از مشکلات باز نکرده، بلکه به دلیل طولانی شدن روند اجرا و افزایش تصاعدی هزینه‌ها، نیازهای مالی پروژه‌ها را دوچندان کرده است.
به باور کارشناسان، توسعه و تکمیل سریع زیرساخت‌های گلستان در زمینه‌های مختلف برای رشد اقتصادی، جلوگیری از بحران‌های احتمالی آینده و ارائه خدمات مناسب به اهالی استان ضروری است. این مهم نیازمند تخصیص اعتبارات کافی و اجرای طرح‌ها در بازه زمانی معین است، تا دو میلیون نفر جمعیت این استان که به دلیل همزیستی مسالمت‌آمیز اقوام و مذاهب اسلامی به “نگارستان ایران” شهرت یافته، بتوانند از این خدمات بهره‌مند شوند.
کمبود منابع آبی، به‌ویژه آب آشامیدنی در استان گلستان، به دلیل استفاده بی‌رویه از منابع زیرزمینی، کاهش بارندگی و خشکسالی، به یکی از مشکلات جدی این منطقه، به‌ویژه در بخش شرقی آن تبدیل شده است. برای حل این بحران، تسریع در تکمیل سد نرماب و چهل چای مینودشت ضروری است.
پروژه ساخت سد نرماب چهل چای مینودشت از سال ۱۳۹۰ با بودجه اولیه ۳۷۳۰ میلیارد ریال آغاز شد. این پروژه که ۸۵ درصد آن توسط منابع فاینانس داخلی و قرارگاه سازندگی خاتم و ۱۵ درصد مابقی از سوی دولت تأمین می‌شود، روی رودخانه نرماب این شهرستان برنامه‌ریزی شده بود و انتظار می‌رفت تا سال ۱۳۹۷ به بهره‌برداری برسد. اما به دلیل عدم تأمین کامل منابع مالی مورد نیاز، تاکنون تنها بدنه اصلی سد تکمیل شده است.
بر اساس گزارش‌های شرکت آب منطقه‌ای استان گلستان، با تکمیل این پروژه، می‌توان آب آشامیدنی پایدار برای جمعیتی حدود ۵۵۰ هزار نفر از ساکنان شهرستان‌های گنبدکاووس، مینودشت، گالیکش، کلاله، آزادشهر و ۱۳۰ روستای مرزی شمال استان را تأمین کرد. همچنین، این سد توانایی تأمین آب برای ۱۸ هزار هکتار زمین کشاورزی و صنعت منطقه را خواهد داشت.
این سد که از نوع خاکی همگن ساخته می‌شود، با ارتفاع ۶۰ متر، عرض تاج ۱۰ متر و طول تاج ۸۰۷ متر، یکی از پروژه‌های زیربنایی و کلیدی استان گلستان محسوب می‌شود. ظرفیت ذخیره آن ۱۲۵ میلیون مترمکعب بوده و امکان تنظیم حدود ۱۸۰ میلیون مترمکعب آب در سال را داراست. تا به امروز، برای ساخت این سد حدود ۱۷ هزار میلیارد ریال هزینه شده است. طبق اعلام شرکت آب منطقه‌ای، تکمیل بخش‌های باقی‌مانده که شامل جابجایی سه روستای پس‌پشته، محمد زمان‌خان و باقرآباد (با جمعیت نزدیک به ۷۰۰ خانوار)، خرید ۲۸۰ هکتار زمین متعلق به آن‌ها، ساخت سد انحرافی و تونل انتقال آب رودخانه خرمالو است، نیازمند ۶۰ هزار میلیارد ریال دیگر خواهد بود.
فرودگاه شهدای کلاله یکی از زیرساخت‌های مهم استان گلستان به شمار می‌رود که از نیمه دوم سال ۱۳۹۶، به دلیل نبود جایگاه سوخت، امکان انجام پروازهای ایمن و مسافری را از بیش از یک میلیون نفر ساکن شرق این استان سلب کرده است.
این فرودگاه با قدمتی بیش از نیم قرن و مساحتی بالغ بر ۳۱۵ هکتار ساخته شده است. علی‌رغم هزینه‌های میلیاردی صرف‌شده برای توسعه زیرساخت‌های آن، به دلیل نبود جایگاه سوخت، طی هشت سال گذشته بلااستفاده باقی مانده و سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده در حال از بین رفتن هستند.
در گذشته، فرودگاه شهدای کلاله تا اوایل دهه ۷۰ نقش فرودگاهی برای عملیات سمپاشی داشت. در سال ۱۳۷۴، برای نخستین بار و با هدف استفاده بهینه از این زیرساخت، پروازهای مسافری با صرف هزینه‌های کلان آغاز شد. اما این پروازها به دلیل نبود استقبال کافی و محدودیت مقاصد پروازی، پس از چند ماه متوقف گردید و فعالیت فرودگاه به مدت ۱۶ سال به حالت تعلیق درآمد.
فرودگاه کلاله پس از وقفه‌ای چهار ساله در سال ۱۳۹۵ برای بار سوم فعالیت خود را از سر گرفت. با وجود کاهش ۵۰ درصدی قیمت بلیت، این بار نیز به علت استقبال اندک مسافران و محدود بودن مقاصد پروازی، در کمتر از دو ماه از آغاز فعالیت، با توقف پرواز ایرلاین‌ها تعطیل شد.
دفعه چهارم و آخرین بار، این فرودگاه در مرداد ۱۳۹۶ پروازهای خود را مجدداً آغاز کرد؛ اما این روند نیز به دلیل همان مشکلات پیشین و همچنین یک عامل جدید یعنی نبود جایگاه سوخت، بار دیگر پس از چند ماه متوقف شد. از آن تاریخ به بعد تمامی فعالیت‌های مسافری این فرودگاه متوقف شده است.
در این میان، برای احداث جایگاه سوخت فرودگاه کلاله تلاش‌های فراوانی از سوی مسئولان محلی، استانی و نمایندگان منطقه در مجلس شورای اسلامی صورت گرفت. اما علی‌رغم وعده‌های مسئولان مرتبط و تصویب این پروژه در سفرهای استانی دولت‌های مختلف، اقدامی عملی جهت ساخت این جایگاه انجام نشد.
توسعه شبکه ریلی استان گلستان، به‌ویژه احداث خطوط “مسافربری گرگان – گنبد – بجنورد – مشهد“ و “ریلی بار و ترانزیت اینچه‌برون – گنبد – آزادشهر – شاهرود“، از مطالبات دیرینه مردم و فعالان اقتصادی این منطقه به شمار می‌آید. به اعتقاد کارشناسان، این اقدام نقش چشمگیری در جبران کاستی‌های زیرساختی راه‌های ارتباطی استان خواهد داشت.
به باور کارشناسان، احداث این خط ریلی می‌تواند به‌عنوان یکی از زیرساخت‌های کلیدی برای ارتباط و توسعه مناطق مذکور، به‌ویژه استان‌های گلستان و خراسان شمالی، نقش مؤثری ایفا کند. تکمیل این پروژه باعث بهبود وضعیت اقتصادی، افزایش اشتغال، فراهم‌سازی حمل‌ونقل ایمن و سریع برای مسافر و کالا، و همچنین تقویت ترانزیت منطقه‌ای خواهد شد.
براساس اطلاعات ارائه‌شده توسط متولیان امر، این خط ریلی با طولی حدود ۵۷۰ کیلومتر شامل ۲۷ ایستگاه طراحی شده است. این مسیر از خروجی ایستگاه گرگان آغاز می‌شود و پس از عبور از شهرهایی همچون سرخنکلاته، فاضل‌آباد، علی‌آباد، خان‌ببین، دلند، رامیان، آزادشهر، گنبدکاووس، گالیکش، کلاله، پیشکمر، گرماب، تنگه، آشخانه، شیرین‌دره، دونگال، بجنورد، به‌یگان، شیروان، فاروج، قوچان و اخلمد به گلبهار در نزدیکی مشهد ختم خواهد شد.
راه آهن ترانزیتی اینچه برون – شاهرود
مطالعه و اجرای پروژه ملی راه‌آهن اینچه‌برون – گنبدکاووس – آزادشهر – شاهرود، که سابقه‌ای نزدیک به دو دهه دارد، با وجود مزایای اقتصادی و توسعه‌ای فراوان، همچنان در مرحله اجرا متوقف مانده است. به باور کارشناسان و فعالان اقتصادی، این پروژه می‌تواند حلقه گمشده در تکمیل زیرساخت‌های توسعه‌ای، رونق اقتصادی و افزایش صادرات غیرنفتی استان گلستان به کشورهای آسیای میانه و مرکزی باشد.
استان گلستان، با دارا بودن ۴۳۸ کیلومتر مرز خشکی و ۹۰ کیلومتر مرز آبی با ترکمنستان در شمال، از جنوب با استان سمنان، از شرق با خراسان شمالی و از غرب با مازندران و دریای خزر هم‌مرز است. موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد این استان، پتانسیل بالایی برای توسعه روابط تجاری و اقتصادی به ویژه از طریق حمل‌ونقل ریلی ایجاد کرده است.
گمرک اینچه‌برون، واقع در شمال شهرستان گنبدکاووس، با قدمتی بیش از سه دهه، به‌عنوان دروازه ورودی به کشورهای آسیای میانه شناخته می‌شود. این گمرک تنها مسیر زمینی ارتباطی استان گلستان با ترکمنستان به‌شمار می‌رود. در آذر ۱۳۹۳، خط ریلی اینچه‌برون به مقصد ترکمنستان و ادامه آن به قزاقستان افتتاح شد که گامی مهم اما ناکافی برای توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل ریلی منطقه به حساب می‌آید.
کارشناسان معتقدند اگر خط ریلی اینچه‌برون – گنبدکاووس – آزادشهر – شاهرود، که پیش از خط ریلی اینچه‌برون – گرگان توسط وزارت راه و شهرسازی و مدیران راه‌آهن جمهوری اسلامی تأیید شده بود، اجرایی می‌شد، تاثیرات شگرفی بر توسعه‌یافتگی استان و تقویت روابط اقتصادی و تجاری با کشورهای آسیای میانه می‌داشت. این پروژه می‌توانست بستری برای گسترش همه‌جانبه زیرساخت‌ها و ارتقای جایگاه اقتصادی گلستان فراهم کند.
منطقه آزاد تجاری – صنعتی اینچه برون
ایجاد منطقه آزاد تجاری-صنعتی اینچه‌برون، از زمان استقلال استان گلستان از مازندران در سال ۱۳۷۶ به یکی از اصلی‌ترین مطالبات مدیران ارشد این استان تبدیل شد. هدف از این پروژه، توسعه و رونق اقتصادی گلستان با بهره‌گیری از ارتباطات تجاری با کشورهای آسیای میانه از طریق تنها مرز خشکی استان، یعنی اینچه‌برون، بود. با وجود وعده‌های متعدد مسئولان ملی، تحقق این منطقه آزاد تا سال ۱۳۹۳ به تعویق افتاد.
در نهایت، این مطالبه در سال ۱۳۹۳ همزمان با سفر رئیس‌جمهور و هیئت دولت به گلستان به مرحله موافقت رسید. یک سال بعد، در خرداد ۱۳۹۴، طرح ایجاد این منطقه در شورای‌عالی مناطق آزاد تصویب شد و برای بررسی و تایید نهایی به مجلس فرستاده شد. با این حال، تصویب نهایی این طرح تا سال ۱۴۰۰ به طول انجامید.
این لایحه در دوران مجلس نهم دو بار برای رای‌گیری به صحن علنی رفت اما به دلیل کسب نکردن آرای کافی کنار گذاشته شد. سرانجام، در تاریخ ۲۶ آذر ۱۳۹۸، نمایندگان مجلس لایحه را به تصویب رساندند. سپس در جلسه ۱۱ دی همان سال، شورای نگهبان آن را مورد بررسی قرار داد. در بررسی‌ها، مواردی مغایر با قانون شناسایی شد و موضوع برای رفع اختلافات میان مجلس و شورای نگهبان به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارجاع شد.
مجمع تشخیص مصلحت نظام پس از بررسی‌های لازم، سرانجام در ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ با ایجاد این منطقه آزاد تجاری-صنعتی موافقت کرد. پس از این تصمیم، در تاریخ پنجم آذر همین سال، سید احسان خاندوزی، وزیر امور اقتصادی و دارایی وقت، حسن ملک‌حسینی را به عنوان مدیر اجرایی این منطقه معرفی کرد.
در ادامه، با پیگیری‌های مدیران گلستان و حمایت دولت سیزدهم، اساسنامه منطقه آزاد تجاری-صنعتی اینچه‌برون در ۱۷ دی ۱۴۰۱ توسط شورای‌نگهبان تایید شد. فرآیند انتصاب اعضای هیئت مدیره و انتخاب مدیرعامل نیز پس از آن تکمیل شد. در نتیجه، در تاریخ هفتم آبان ۱۴۰۲، راه‌اندازی رسمی این منطقه آزاد توسط مشاور رئیس‌جمهور و دبیر شورای عالی مناطق آزاد تجاری، صنعتی و ویژه اقتصادی اعلام و مدیرعامل آن معرفی شد.
تکمیل طرح تعریض جاده ترانزیتی خوش ییلاق
پروژه ملی بهسازی و تعریض جاده کوهستانی و ترانزیتی آزادشهر-شاهرود، معروف به “خوش ییلاق“، که اجرای آن از دو دهه پیش آغاز شده اما همچنان در حدود ۳۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد، از جمله مشکلات جدی زیرساختی استان گلستان به شمار می‌رود. به اعتقاد کارشناسان، تسریع تکمیل این پروژه می‌تواند نقشی کلیدی در بهبود و توسعه شبکه راه‌های استان، به‌ویژه مناطق کوهستانی آن ایفا کند.
این طرح ملی با هدف بهبود حمل‌ونقل و ایجاد امنیت بیشتر برای یکی از مهم‌ترین کریدورهای زمینی ارتباط‌دهنده شمال و جنوب کشور و جاده ترانزیتی انتقال کالا به مرز اینچه‌برون گنبدکاووس و کشورهای شمالی ایران آغاز شد. پروژه با طول ۱۰۰ کیلومتر، که ۶۰ کیلومتر آن در محدوده استان گلستان قرار دارد، ابتدا در سال ۱۳۸۵ کلید خورد، اما تنها پس از دو سال متوقف شد.
تکمیل طرح تعریض جاده ترانزیتی مینودشت – گالیکش
عملیات اجرایی تعریض و ایمن‌سازی جاده بین‌المللی و ترانزیتی مینودشت-گالیکش-جنگل گلستان، به‌عنوان بخشی از پروژه ملی بزرگراهی «بهشهر-قوچان» با هدف بهبود تردد و ارتقای ایمنی حمل‌ونقل جاده‌ای، از سال ۱۳۹۰ آغاز شده است. این پروژه که به طول تقریبی ۵۰ کیلومتر طراحی شده، تاکنون حدود ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و نقش مؤثری در تأمین عبور و مرور ایمن زائرین حضرت امام رضا (ع) ایفا می‌کند.
تکمیل این طرح زیربنایی، علاوه بر خدمت‌رسانی به میلیون‌ها زائر، پاسخگوی حجم بالای تردد خودروها به مقصد استان‌های خراسان شمالی، رضوی، جنوبی و همچنین مناطق جنوب و جنوب شرق کشور خواهد بود. این موضوع به یکی از مطالبات جدی مردم گلستان از مسئولین تبدیل شده است، چرا که جبران کمبودهای زیرساختی این منطقه ضروری به نظر می‌رسد.
فرسودگی مراکز درمانی و بیمارستان‌های استان گلستان، به‌ویژه در نواحی شرقی با جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر، یکی از مسائل اساسی و کمبودهای زیرساختی این منطقه است که به‌طور جدی نیازمند بهسازی، تکمیل و اجرای پروژه‌های جدید در این حوزه است. به اعتقاد کارشناسان، توجه ویژه دولت و مسئولان به این مشکل ضروری به نظر می‌رسد.
مشکل فرسودگی و قدمت بیش از ۶۰ سال بسیاری از مراکز درمانی گنبدکاووس و لزوم نوسازی یا ساخت بیمارستان‌های جایگزین، از حدود ۱۵ سال قبل توسط مسئولان بهداشت و درمان این شهرستان مطرح شده است. در اوایل دهه ۹۰ و در زمان وزارت سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی وقت، موافقت اولیه برای ساخت بیمارستان ۸۰۰ تختخوابی در گنبدکاووس و بیمارستان هزار تختخوابی در گرگان صادر شد.
از همان زمان تلاش مدیران محلی برای تأمین زمین مناسب جهت ساخت بیمارستان آغاز شد، اما این موضوع در طول سال‌ها به نتیجه نرسید. گزینه‌های مختلفی نظیر زمین ۴۰ هکتاری مجموعه سوارکاری متعلق به وزارت دفاع و زمین ۳۶ هزار مترمربعی بنیاد مستضعفان که قرار بود با اجاره‌ای ۹۹ ساله به دانشگاه علوم پزشکی گلستان واگذار شود، بررسی شد، اما هیچ‌یک نتوانست مشکل دسترسی به زمین را که اصلی‌ترین نیاز برای شروع پروژه بود، حل کند.
از سوی دیگر، موافقت اصولی برای ساخت بیمارستان ۴۰۰ تختخوابی گنبدکاووس که در تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۹۳ صادر شده و تا ۷۲ ماه اعتبار داشت (و پس از آن یک سال نیز تمدید شد)، به دلیل عدم تأمین زمین مناسب به پایان رسید. در نتیجه، این پروژه همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برد.
ساخت بیمارستان ۹۱ تختخوابی در شهرستان گالیکش، که عملیات اجرایی آن از سال ۱۳۹۷ در زمینی سه هکتاری اهدایی یکی از خیرین منطقه و با زیربنای هزار و ۱۰۰ مترمربع آغاز شده است، تاکنون حدود ۶۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و یکی از نیازهای ضروری در توسعه زیرساخت‌های استان گلستان محسوب می‌شود. تکمیل این پروژه به توجه ویژه دولت نیاز دارد.
محمدرضا میرنیا، فرماندار گالیکش، اعلام کرده است: برای تکمیل و تجهیز این بیمارستان که قرار است به جمعیت ۷۰ هزار نفری شهرستان خدمت‌رسانی کند، بیش از سه هزار میلیارد ریال بودجه مورد نیاز است.
گلستان با برخورداری از مواهب طبیعی و خدادادی به یکی از استان‌های مستعد در حوزه گردشگری تبدیل شده است. با این حال، به دلایل مختلف هنوز نتوانسته موفقیت چشمگیری در این زمینه کسب کند؛ موضوعی که نمونه بارز آن، بیش از دو دهه تعویق و بلاتکلیفی در اجرای طرح طبیعت‌گردی و گردشگری آشوراده است.
این طرح که در دهه هشتاد مطرح شد، با تصویب خود موجی از امید را در میان مردم گلستان، به ویژه جمعیت حدود ۳۰۰ هزار نفری ساحل‌نشین استان، ایجاد کرد. بسیاری امیدوار بودند که این طرح بتواند مشکلات اقتصادی و معیشتی منطقه را کاهش دهد. با این حال، آن‌قدر موانع و گره‌های مختلف در مسیر اجرای آن ایجاد شد که می‌توان داستان طولانی این پروژه نیمه‌تمام را در کتابی مفصل شرح داد.
بر اساس برنامه اولیه، ایجاد اسکله، راه‌های دسترسی، آلاچیق، رستوران و سایر زیرساخت‌های لازم برای جذب گردشگران در طرح گردشگری آشوراده پیش‌بینی شده بود. این پروژه قرار بود طی سه سال و با سرمایه‌گذاری مشترک بخش دولتی و خصوصی به میزان چهار هزار میلیارد ریال تکمیل شود. اما سنگ‌اندازی‌ها و چالش‌های بی‌شمار طی این سال‌ها باعث شد که اجرای طرح همچنان بی‌سرانجام باقی بماند.
در سال‌های اخیر، طرح طبیعت‌گردی و گردشگری آشوراده دستخوش تغییرات متعددی شده است. با وجود جنجال‌ها و حواشی گسترده، وسعت این طرح از ۳۸۰ هکتار به ۳۸ هکتار کاهش یافت. از این مقدار، تنها ۲۲ هکتار برای ایجاد زون متمرکز گردشگری در مجاورت مناطق مسکونی متروکه فعلی آشوراده در نظر گرفته شده است تا آسیبی به زیستگاه طبیعی منطقه وارد نشود.
با این حال، تغییرات طرح تنها به این موارد محدود نماند. در ادامه، رویکرد تفرج متمرکز به تفرج گسترده تغییر کرد، ساخت‌وساز در منطقه ممنوع شد و همچنین اقامت شبانه در محدوده ۲۲ هکتاری تصویب طرح ممنوع اعلام شد.
مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست نیز تأکید کردند: در بخش یک آشوراده هیچ گردشگری انجام نخواهد شد و هیچ سازه دائمی در چارچوب این طرح مستقر نخواهد گردید.
استاندار گلستان در ادامه به توضیح مشکلات زیرساختی این استان پرداخت و از عقب‌ماندگی‌های موجود در بخش‌هایی نظیر صنعت، گردشگری، کشاورزی، ناترازی در تأمین آب و برق و ضعف راه‌ها سخن گفت. به گفته علی‌اصغر طهماسبی، در سی سال گذشته به بهانه کشاورزی بودن استان، اجازه استقرار صنایع بزرگ در گلستان داده نشده است.
وی همچنین پدیده‌هایی نظیر بحران ناترازی آب آشامیدنی، ریزگردها و خشکی خلیج گرگان ناشی از پایین رفتن سطح آب دریای خزر را از دیگر چالش‌های استان برشمرد. به‌رغم تمامی این دشواری‌ها، طهماسبی اشاره کرد مردم این منطقه از اقوام و مذاهب مختلف اسلامی (شیعه و سنی) با صبر و اتحاد در کنار یکدیگر زندگی مسالمت‌آمیزی دارند.
او همچنین اظهار داشت : مردم گلستان با ارائه ۴ هزار شهید—از جمله ۶۰۰ شهید اهل سنت—وفاداری خود به انقلاب اسلامی را نشان داده‌اند. طهماسبی تأکید کرد که هدف دولت، امیدآفرینی در جامعه از طریق اجرای اقدامات مؤثر و رفع عقب‌ماندگی‌های زیرساختی استان است.
در ادامه استاندار به برخی رتبه‌های منفی گلستان در کشور اشاره کرد؛ از جمله رتبه نخست یا دوم در فرونشست زمین و رتبه اول در بحران‌های طبیعی. همچنین وی افزود که استان گلستان با وجود کمبود آب آشامیدنی معادل هزار و ۵۸۰ لیتر در ثانیه، وضعیت قابل قبولی ندارد؛ به گونه‌ای که حتی در فصل بارش نیز آب‌رسانی به ۲۸ روستای مرزی گنبدکاووس فقط توسط تانکر انجام می‌شود.
طهماسبی ضمن تأکید بر نقش استان گلستان در تولید و تأمین امنیت غذایی کشور برای ۳۸ روز، بیان کرد که درآمدهای حاصل از فعالیت‌های کشاورزی استان شامل تولید مرغ (ارسال روزانه ۸۵۰ تن به دیگر استان‌ها)، دخانیات (تأمین ۸۰ درصد نیاز کشور)، و معادن زغال‌سنگ، شامل مالیات بر ارزش افزوده برای استان نمی‌شود که این امر مشکلات اقتصادی آن را تشدید کرده است.
او با تأکید بر نیاز به توجه ویژه دولت و مجلس شورای اسلامی به اعتبارات مورد نیاز گلستان، اعلام کرد : برای اتمام سد نرماب چهل چای، پروژه‌ای حیاتی برای تأمین آب آشامیدنی ۵۵۰ هزار نفر از جمعیت شرق استان و آبیاری ۱۸ هزار هکتار از اراضی کشاورزی منطقه، نیاز به تخصیص اعتبار ویژه داریم.
وی همچنین افزود : عملیات ساخت این سد توسط قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا در حال انجام است، اما دولت هنوز ۱۵ هزار میلیارد ریال بدهی به این پیمانکار دارد. علاوه بر این، بودجه زیادی برای جابه‌جایی روستاهای باقی‌مانده داخل کاسه سد و خرید زمین‌های کشاورزی مورد نیاز است.
استاندار گلستان همچنین به پروژه راه‌آهن بین‌المللی اینچه‌برون اشاره کرد : ترکمنستان و قزاقستان را با مازندران و گرگان متصل می‌کند. اما توضیح داد که این خط ریلی از نظر ظرفیت حمل بار محدودیت دارد و تکمیل خط دوم از اینچه‌برون به گنبدکاووس، آزادشهر، شاهرود و سپس طبس ضروری است.
طهماسبی فرصت‌های اقتصادی منطقه مانند منطقه آزاد تجاری-صنعتی اینچه‌برون و بندر خشک آن را یادآور شد : هنوز اجرایی نشده‌اند. او بر لزوم تسریع در ایجاد زیرساخت‌های منطقه ویژه اقتصادی هزار هکتاری اترک تأکید کرد و آن را عاملی مهم برای توسعه اقتصادی استان دانست.
با اشاره به وضعیت پتروشیمی گلستان، او بیان کرد :با وجود گذشت حدود دو سال از انتقال مدیریت این پروژه از بخش خصوصی به دولتی (هلدینگ خلیج فارس)، تاکنون اقدام موثری صورت نگرفته است.
در زمینه گردشگری نیز طهماسبی اظهار داشت :علی‌رغم پروژه‌هایی مانند گردشگری جزیره آشوراده، اقدامی عملی در این زمینه انجام نشده است. او افزود که عبور سالانه حدود ۱۰ میلیون زائر امام رضا (ع) از استان تاکنون نقش قابل توجهی در توسعه صنعت گردشگری گلستان نداشته است.
او خاطرنشان کرد : رفع چالش‌ها و عقب‌ماندگی‌های گلستان نیازمند تلاش جمعی و حمایت ویژه دولت و مجلس است، به ویژه با تخصیص اعتبارات مناسب در بودجه سال آینده در کمیسیون تلفیق. همچنین به ظرفیت‌های ورزشی این استان در رشته‌هایی مانند سوارکاری، والیبال و فوتبال اشاره کرد که باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند.
به گفته کارشناسان، اجرای طرح‌های مورد اشاره می‌تواند باعث رونق گردشگری در گلستان شود و مزایا و منافع قابل توجهی برای مردم این استان به همراه داشته باشد که باید در سطوح بالای تصمیم‌گیری مورد پیگیری قرار گیرد.
از سوی دیگر، کمبودها و عقب‌ماندگی‌های زیرساختی گلستان که پس از گذشت نزدیک به سه دهه از تبدیل شدنش به استان هنوز مشاهده می‌شود، فراتر از این موارد است و در حوزه‌های مختلف قابل مشاهده هستند.
دیدگاهتان را بنویسید