جالی خالی نیاز معلولان در طرح های شهری

حدود یک میلیون و سیصد و پنجاه هزار معلول در کشور تحت پوشش بهزیستی قراردارند که از این تعداد نزدیک به ششصد هزار نفر از آن ها دارای معلولیت جسمی و حرکتی می باشند.

از نظر حقوق شهروندی تمام افراد یک جامعه حق استفاده از امکانات اجتماعی و عمومی کشور را دارند. حال با نگاهی سطحی چند مورد از حقوق تضییع شده این جمعیت بزرگ از کشور را بررسی می کنیم.

در اکثر مناطق کشور محلی برای ورود و خروج این افراد به داخل ساختمان های اداری و بانک ها در نظر گرفته نشده است و اکثر رمپ های ایجاد شده بدون کاربرد هستند و شیب وحشتناک آن ها به گونه ای است که افراد توانمند نیز توان استفاده از آن ها را ندارند.

مورد دیگر تضییع شده از این گروه از جامعه را می توان عدم آماده بودن بستر استفاده از وسایل نقلیه عمومی برای این عزیزان دانست، که با مشاهده ایستگاه های اتوبوس شهری متوجه خواهید شد که عملا یک فرد با ویلچر و یا عصا به هیچ نحو قادر به سوار یا پیاده شدن به اتوبوس های شهری نیست.

مورد دیگر پوشیده نبودن جوی های آب در امتداد پیاده رو ها است که عمق فاجعه برای این درصد از جمعیت کشور را نمایان می کند و بسیار موارد از این قبیل. حال سوال پیش می آید که آیا وقت آن نرسیده که درصدی از بودجه ها و منابع موجود صرف تسهیل زندگی این افراد گردد؟

افرادی که با قلبی مهربان، صبورانه این ناملایمتی ها را تحمل می کنند و نمی توانند از حقوق اولیه شهروندی خود نیز بهره مند باشند!! کمی با دقت تر باید نگاه کنیم و راه هایی را بیابیم که این قشر از جامعه بتوانند زندگی راحت تری را تجربه کنند.