خشونت علیه زنان همواره آزارهای جسمی و فیزیکی را در خود تداعی می کند؛ و زنان در زندگی خود حالت های مختلف خشونت؛
شامل فیزیکی، روانی، اقتصادی و جنسی را تجربه می کنند.
برخلاف تصور عموم،حتی دنیای مدرن نیز خشونت علیه زنان را کم نکرده که بیشتر نیز کرده است.حمله، تجاوز، اکثریت گسترده ی قتلها به دست مردان که اغلب با معافیت کامل از مجازات رخ می دهد.در حال حاضر زنان جامعه با ۱۷ نوع آزار کلامی،چشمی، لمسی، رفتارهای جنسی و….در جامعه مواجه هستند؛ تمام این آزارها از متلک پراکنیها و بوق زدن ماشین گرفته تا نوع نگاه کردن، نحوه صحبت کردن و غیره همه برای زنان مخرب و آسیبزا است.
تجاوز جنسی تنها یک حمله فیزیکی و جنسی نیست،:تجاوز بلکه آسیب عمیق روحی و روانی نیز به دنبال دارد. این خشونت، هرچند همیشه قتل را به همراه نداشته باشد، عموماً تهدید به قتل را به همراه دارد.
فرهنگ تجاوز از طریق زبان زن ستیزی، ابزاری دیدن بدن زنان و تبدیل به عادت شدن خشونت علیه زنان تداوم مییابد و به این ترتیب جامعهای را میسازد که حقوق و امنیت زنان را نادیده گرفته و پیوسته ترس از مورد تجاوز قرار گرفتن را در زنان تقویت میکند.
بیشتر پروندههای تعرض جنسی به دلایل متفاوت به پلیس گزارش نمیشوند.صحبتکردن دربارهاش دشوار است و معمولا قربانیان تجاوز یا سوءاستفاده جنسی ترجیح میدهند در این باره سکوت کنند؛ معمولا بانوان قربانی تجاوز یا سوءاستفاده جنسی برای پیگیری به پلیس مراجعه نمیکنند.
گاهی در جامعه شاهد اینگونه جملات از برخی از افراد جامعه هستیم که در مواجه با خبر تجاوز و یا تعرض به بانوان میگویند:خود زن خواسته و تن به تجاوز داده یا کرم از خود درخت است و یا اگر لباس مناسبی پوشیده بود آن اتفاق نمی افتاد اما در حقیقت مریض بودن فرد متجاوز را نادیده میگیرند.
گاها در روزنامه ها و اخبار و شبکه های مجازی شاهد خبرهایی با تیترهای: تجاوز جنسی به دختر جوان ۲۲ ساله در حمام خانه مجردی در شیراز-ماجرای تجاوز وحشتناک دو پسر به یک دختر در خودرو در تهران و… که روایت گر تجاوز به بانوان بوده را شنیده ایم.
«الهه» یکی از زنانی است که در تعرض در محل کار خود میگوید: «بارها در محل کارم شاهد کنایههای جنسی از سوی آقایان بودهام. همیشه قبل از صحبت کردن با آنها چند باری جملات را در ذهنم مرور میکنم که مبادا از فعل یا کلمهای استفاده کنم که برای آنها دستمایه شوخی جنسی شود. این رفتارها همیشه حس بدی به من میدهد و دائم خودم را سرزنش میکنم که مگر چه رفتاری داشتهم؟
که آنها به خودشان اجازه چنین شوخیهایی را میدهند؟
«فریبا» که در یک محیط فرهنگی کار میکند، میگوید: «یک روز وسط کار تصمیم گرفتم که از مدیرم سوال بپرسم. متوجه شدم او در حال تماشای فیلم غیر اخلاقی زشتی است. او وقتی مرا دید اصلا به روی خودش نیاورد و در حالی که فیلمش را میدید و متوجه بود که من هم آن را میبینم، سوالم را جواب داد!». آنچه خواندید، دو تعرض متفاوتی از آنچه برای برخی خانم های حاضر درجامعه اتفاق افتاده است، بود.
موضوعی که باید به آن توجه داشت، این است که خیلی وقتها فرد آزاردیده صرفاً همان قربانی نیست بلکه اگر فردی شاهد آزار جنسی نیز بوده و این رفتار بر او هم تأثیر منفی گذاشته است،آزار دیده تلقی میشود.
همانطور که می دانیم هر کس در اماکن عمومی یا معابر با الفاظ و کلمات رکیک مزاحم کودکان و زنان بشود و شخصیت آنها را به نوعی زیر سوال ببرد مجازات خواهد شد نکته مهمی که باید بدانیم، قانونی که بر پایه ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی که در سال ۱۳۷۵ به تصویب رسیده است، هر کس در اماکن عمومی یا معابر با الفاظ و حرکات مخالف شئونات اسلامی، متعرض، مزاحم و موجب توهین به کودکان و زنان شود، مجازات او دو تا شش ماه حبس و تا ۷۴ ضربه شلاق خواهد بود.
در رابطه با مجازات تجاوز جنسی نیز قانون برابر بند ت ماده ۲۲۴ قانون مجازات اسلامی وجود عنف در تجاوز جنسی یکی از مواردی است که منجر به تشدید کیفر زنا تا حد اعدام میگردد.در واقع عدم رضایت قربانی است که آمیزش جنسی را به تجاوز جنسی تبدیل میکند .
اطلاع عموم جامعه از این قوانین که حامی قربانی و بازدارنده متجاوز است موثر خواهد بود زیرا با آگاهی به این که فرد متجاوز حتما مجازات سختی پیش رو خواهد داشت بعد از رخ دادن تجاوز قربانی با اطمینان خاطر بیشتری به پلیس مراجعه میکند. شاید روزی این زنجیره قطع شود و مانعی برای انجام این خشونت باشد.
تجاوز که نوعی خشونت علیه زنان است موضوعی است که سالها پیرامون آن با مسایلی مطرح و با آن روبرو بودهایم اما نه تنها زنان بلکه عموم جامعه چه زن چه مرد باید از قربانیان تجاوز حمایت کنیم و قربانیان جامعه باید سکوت و ترس خود را کنار گذاشته و آگاهانه در برابر این خشونت ها و آزارها فریاد سربدهند و جلوی قربانی شدن فرد دیگر را با بلند کردن صدایمان بگیریم.
دیدگاهتان را بنویسید