همبستگی اجتماعی یا فاصله اجتماعی

 هدف همه مردم سرزمینمان که دنیا را متحیر عملکرد انسان دوستانه و مومنانه خود کردند، بقای سیستم اجتماعی بود.

بدون شک و به طور یقین ویروس کووید ۱۹ و همه گیری بیماری ناشی از نفوذ این ویروس منحوس در جوامع بشری مشکلات، چالش ها و خسارت های جبران ناپذیری را به وجود آورد و به دنبال آن و در جهت مقابله با تهدیدات بیش از این، پدیده های نوظهور مرتبط با فرهنگ ها و تمدن های مختلف کشورهای دنیا نمایان و یا نوع نگرش و تعمق به آداب و سنن کهن و اصیل عمیق تر شد.

ایفای نقش مردم کشورهای درگیر این بیماری از طرق مختلف و با اتکا به روش های نوین و حتی تقویت رفتارهای اصولی و تغییر در مراودات غیر اصولی و خارج از قوائد جاری و امروزی که بدون شک صدمات و خسارات آن با توجه به همه گیری ناشی از این بیماری آشکارتر می گردید؛ بسیار مهم، تاثیر گذار و در نوع خود شگفت انگیز تلقی گردید.

از این رو فرد فرد آحاد جامعه متمدن ایرانی بیش از پیش با اشاعه و ترویج فرهنگ ناب و اصیل خود، هر یک با توجه به نگرش و برداشت خود که برگرفته از همان فرهنگ غنی ایرانی اسلامی است همانند یک پازل در کنار هم و درصدد حفظ کرامت انسانی و جایگاه ویژه همدلی و انسجام، صحنه ها و رخدادهای بی نظیری را رقم زدند و به حق و به دور از هرگونه دیدگاه عوام فریبانه به خوبی ایفای نقش کردند.

هدف همه مردم سرزمینمان که دنیا را متحیر عملکرد انسان دوستانه و مومنانه خود کردند، بقای سیستم اجتماعی بود و مردم غیرتمندمان برای هم پوشانی از صدمات یکی از بیماری های سهمگین بشریت که سلامت، اقتصاد، فرهنگ و خیلی از داشته های عمومی و غیر عمومی یک ملت را هدف قرار داده بود، به روش های مختلف متمرکز شده تا به هر طریق ممکن از آلام هم وطنان خود بکاهند.

وابستگی، عشق ورزی، صله رحم، دید و بازدیدها و رفتارهای پر از مهر و محبت و ده ها شاخصه دیگر از این فرهنگ بی مانند ایرانی است که به سبب پیشگیری از همه گیری این ویروس منحوس موقتا متوقف و یا از میان برداشته شد، چون نشان داد که “من” نوعی آن قدر به دیگری وابستگی دارم که حتی از خیلی از امور خودم به خاطر حفظ سلامت دیگری می گذرم.

دینداری و تعلقات دینی که همانند خون در رگ های فرهنگ ناب ایرانی جریان دارد؛ برای تقویت همدلی و انسجام اجتماعی کافی و ثمره بخش است.

یکی از لغات امروزی که در راستای پیشگیری از همه گیری و حفظ سلامت جامعه پدید و به طور جدی بر رفتار و کردارهای همگان رواج داشته، فاصله گذاری اجتماعی است.

امروز رابطه عمیق لغات همبستگی اجتماعی و فاصله اجتماعی در اذهان عمومی، نشانگر یک فرهنگ نوظهور و ترویج و ارتقای این خصیصه های اثرگذار و ارزشمند، به طور یقین نتایج و ثمرات گرانبهایی را به همراه داشته است.

از مصداق های نمونه و بارز همبستگی اجتماعی، می توان به حضور گسترده و آگاهانه همه اقشار به خصوص نیروهای مسلح به عنوان پرچمداران خدمت بی منت در پویش ها، رزمایش های مومنانه و میدان های کارزار عشق ورزی اشاره کرد که علی رغم ارائه خدمات ذاتی خود، صحنه های مهربانی و بی نظیری را در جای جای این خاک پهناور خلق و با احساس همدردی از عمق وجودشان از هیچ کوششی برای کم کردن آلام گروه های مختلف آسیب پذیر، دریغ نکردند و در راه همبستگی اجتماعی حتی از جان خود نیز مایه گذاشتند. یکی از نمادهای این همراهی و همبستگی، ارائه خدمات متناسب با شرایط جامعه در بخش های مختلف با شعار “سربازان امنیت در کنار سربازان سلامت” که بسیار امید بخش بود به صورت فعال و ارائه اقدامات میدانی و به دور از شعارزدگی، فقط سلامت و آسایش، امنیت و آرامش جامعه را مدنظر قرار دادند.

در میان نیروهای مقتدر مسلح، پلیس امروز امنیت و آرامش را با محوریت شرایط حال جامعه به مردم هدیه و چتر مهربانی و عطوفت را با افتخار بر سرهمگان گسترانیده و بر این اصل و فرهنگ، افتخار می کند.

یادمان نخواهد رفت ایثار و فداکاری همه سپیدپوشان عرصه سلامت را و در این میان سبزپوشانی نیز بودند که به واسطه قداست سبزی روح عظیمشان با تلفیق سپیدی خدمت، از جان گذشته و خواهند گذشت.

درود بر شهدای امنیت و سلامت که دو هدیه گران بهای سلامتی و ثبات امنیت را بی دریغ و با افتخار به همگان هدیه کرده اند.#

نگارنده: استواریکم میثم آزادنیا- مسئول اجتماعی تیپ دوم یگان های ویژه ناجا